 |
|
|
|
Robert Łabuzek
+48501700846
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila. |
|
|
Na stronie przebywa obecnie....
|
|
|
|
| |
Prowadzeniu wielu rodzajów działalności towarzyszą prace o charakterze administracyjno-biurowym, polegające na wykonywaniu rutynowych czynności biurowych oraz na częstym kontakcie z interesantami.Praca w biurze powoduje specyficzne reakcje organizmu ludzkiego. Może występować zmęczenie, przemęczenie organizmu, stres oraz osłabienie sprawności intelektualnej.
Z punktu widzenia ergonomii praca w biurze ma charakter m.in. niewielkiego obciążenia statycznego, polegającego na tym, że pracownik wykonuje wiele czynności w zmiennej pozycji ciała. Powszechnie przyjęto, iż praca przy biurku należy do lekkich o małym wydatku energetycznym. Ze względu na pozycję ciała, jaką przyjmuje człowiek w czasie wykonywania czynności, niektóre grupy mięśni są nadmiernie obciążone, szybko powstaje zmęczenie, następuje wzrost ciśnienia krwi i częściowe zatrzymanie niektórych procesów fizjologicznych.
Obciążenie statyczne mięśni i monotypia wykonywanych ruchów może powodować zmęczenie, które po wypoczynku zanika. Natomiast gdy narasta zmęczenie, ze względu na brak okresowego wypoczynku, może nastąpić zjawisko przemęczenia organizmu, które prowadzi do wyczerpania, a więc do stanów chorobowych.
Zmęczenie przy pracy biurowej może nastąpić także z tytułu niekorzystnych warunków środowiska pracy, takich jak: niewłaściwe oświetlenie, nadmierny hałas, niekorzystne parametry mikroklimatu.
Praca w biurze nie może być zaliczana pod względem obciążenia psychicznego do lekkiej. Różnego rodzaju choroby wśród pracowników biurowych na ogół występują nie rzadziej niż przy innych pracach związanych nawet z dużym wysiłkiem fizycznym. Choroby serca, nerwice, zniekształcenia kręgosłupa, wady wzroku to przykłady schorzeń, na które narażony jest pracownik biurowy.
Najnowsze badania wykazały, że coraz poważniejszy wpływ na zdrowie mają czynniki psychiczne, takie jak: zadowolenie lub niezadowolenie z pracy, napięcie nerwowe wywołujące stres, stosunki międzyludzkie w pracy, sytuacje konfliktowe pracownika z jego otoczeniem lub odwrotnie. Czynniki te występują częściej niż gdzie indziej w czasie wykonywania prac biurowych. Narasta np. zmęczenie, przemęczenie, znużenie, następujące szybciej przy pracach monotonnych, powtarzających się, a w konsekwencji rodzą się stres i frustracja.
Zjawiskom tym należy przeciwdziałać, organizując w odpowiedni sposób proces pracy biurowej, a także wypoczynek po pracy.
Podstawy prawne ochrony pracy zawarte są w Kodeksie pracy w dziale 8 – ochrona pracy kobiet, w dziale 9 – zatrudnianie młodocianych i dziale 10 – bezpieczeństwo i higiena pracy, który określa m.in. podstawowe obowiązki pracodawcy, prawa i obowiązki pracownika, wymagania bhp obiektów budowlanych i pomieszczeń pracy, maszyn i innych urządzeń technicznych, profilaktyczną ochronę zdrowia, szkolenie w zakresie bhp, postępowanie w sprawie wypadków przy pracy i chorób zawodowych, funkcjonowanie służby bhp i kompetencje komisji bhp.
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Od liczby zatrudnianych przez pracodawcę pracowników zależy m.in., czy będzie utworzona służba bhp (w zakładzie zatrudniającym więcej niż 10 pracowników), czy będzie działała Komisja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (w zakładzie zatrudniającym więcej niż 50 pracowników).
Należy pamiętać, że wszyscy pracownicy powinni być dopuszczeni do pracy przez lekarza oraz przeszkoleni w dziedzinie bhp.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy, natomiast ogólne obowiązki pracodawcy zostały ujęte w art. 94 Kodeksu pracy.
Podstawowe obowiązki pracodawcy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy ujęte są następująco:
• pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy,
• pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
Pracodawca przede wszystkim jest obowiązany:
• organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
• zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bhp, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonywanie tych poleceń,
• zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
• zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać, w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.
W razie gdy jednocześnie w tym samym miejscu wykonują pracę pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, pracodawcy ci mają obowiązek:
• współpracować ze sobą,
• wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu,
• ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników.
WAŻNE! Wyznaczenie koordynatora nie zwalnia poszczególnych pracodawców z obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy zatrudnionym przez nich pracownikom.
Ponadto zgodnie z art. 209 k.p. pracodawca rozpoczynający działalność jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia działalności, zawiadomić na piśmie właściwego inspektora pracy i właściwego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz o przewidywanej liczbie pracowników, a także złożyć pisemną informację o środkach i procedurach przyjętych do spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczących danej dziedziny działalności.
Pracodawca jest także obowiązany zapewnić pomieszczenia pracy odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych pracowników.
Zatrudnienie kobiet
Z uwagi na zatrudnienie przy pracach administracyjno-biurowych znacznej liczby kobiet przepisy związane z ochroną pracy tej grupy pracowników powinny być przez pracodawców szczególnie przestrzegane.
Do przepisów tych należy zaliczyć m.in.:
• zakaz zatrudniania kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia. Wykaz tych prac powinien być umieszczony w miejscu dostępnym pracownikom oraz zamieszczony w regulaminie pracy,
Podstawa prawna: rozporządzenie Rady Ministrów z 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom (Dz.U. Nr 114, poz. 545).
• wzmożoną ochronę pracy w okresie macierzyństwa, polegającą m.in. na zakazie zatrudniania w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, delegowania poza stałe miejsce pracy (bez jej zgody), nakazie przeniesienia do innej pracy kobiety ciężarnej (zgodnie z zaleceniem lekarza), zwolnienia od pracy w celu przeprowadzenia przez lekarza badań związanych z ciążą, a jeżeli badania te nie mogą być przeprowadzone poza godzinami pracy, to za czas nieobecności w pracy pracownica zachowuje prawo do wynagrodzenia,
• uprawnienia do urlopu macierzyńskiego lub urlopu na prawach urlopu macierzyńskiego przysługujące kobiecie, która urodziła dziecko, przyjęła dziecko na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka,
• ochronę stosunku pracy w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, która obejmuje wszystkie pracownice, z wyjątkiem zatrudnionych na okres próbny nie przekraczający 1 miesiąca. Można rozwiązać stosunek pracy w okresie ciąży w przypadku ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych i w razie likwidacji lub upadłości pracodawcy,
• przestrzeganie norm dźwigania ciężarów ustalonych w wykazie prac wzbronionych kobietom. Ręczne przenoszenie i podnoszenie ciężarów przy pracy stałej – 12 kg, a przy pracy dorywczej – 20 kg. Ręczne przenoszenie pod górę przy pracy stałej – 8 kg, a przy pracy dorywczej – 15 kg. Kobiety w ciąży i okresie karmienia przy pracy stałej – 3 kg, a przy pracy dorywczej 5 kg. Ręczne przenoszenie pod górę odpowiednio – 2 kg (praca stała) i 3,75 kg (praca dorywcza).
Oprócz tego pracodawca zobowiązany jest zapewnić wymagania bhp, pozytywnie zaopiniowane przez uprawnionych rzeczoznawców w dokumentacji projektowej nowo budowanego lub przebudowywanego obiektu budowlanego, w którym przewidywane są pomieszczenia pracy.
Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie uprawnień rzeczoznawców ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, zasad opiniowania projektów obiektów budowlanych, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, oraz trybu powoływania członków Komisji Kwalifikacyjnej do Oceny Kandydatów na Rzeczoznawców (Dz.U. Nr 62, poz. 290).
Obowiązki bezpośrednich przełożonych
Na podstawie art. 212 k.p. osoba kierująca pracownikami jest obowiązana:
• organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,
• dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
• organizować, przygotowywać i prowadzić pracę, uwzględniając zabezpieczenie pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy,
• dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
• egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
• zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami.
W celu prawidłowego organizowania pracy w warunkach biurowych należy zwrócić uwagę m.in. na dobór pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i określenie ich zakresów czynności zapewniających ciągłość procesów pracy, dyscypliny pracy, ładu i porządku w miejscu pracy.
OBOWIĄZKI I UPRAWNIENIA PRACOWNIKA W DZIEDZINIE BHP
Zgodnie z postanowieniami art. 100 k.p. pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umowy o pracę.
Ponadto zgodnie z art. 211 k.p. przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika.
Pracownik jest przede wszystkim obowiązany:
• znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym,
• wykonywać pracę w sposób zgodny z zasadami i przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,
W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika, albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
Pracownik ma prawo, po uprzednim zawiadomieniu przełożonego, powstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej w przypadku, gdy jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób.
Za naruszenie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy pracownik może być pociągnięty do odpowiedzialności: porządkowej, karno-administracyjnej, karnej.
W ramach odpowiedzialności porządkowej wobec pracowników, którzy nie przestrzegają przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, może być zastosowana:
• kara upomnienia,
• kara nagany,
• kara pieniężna.
POMIESZCZENIA PRACY
Mówiąc o pomieszczeniu pracy, należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w którym wykonywana jest praca.
Pomieszczenia pracy dzielą się na:
• pomieszczenia stałej pracy – jeżeli łączny czas przebywania tego samego pracownika w pomieszczeniu w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny,
• pomieszczenia czasowej pracy – jeżeli łączny czas przebywania tego samego pracownika w pomieszczeniu w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin.
Nie uważa się za przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczenia, w których:
• łączny czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż 2 godziny, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem lub konserwacją urządzeń albo utrzymaniem czystości i porządku,
• mają miejsce procesy technologiczne nie pozwalające na zapewnienie odpowiednich warunków przebywania pracowników w celu ich obsługi, bez zastosowania środków ochrony indywidualnej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,
• jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt niezależnie od czasu przebywania w nich pracowników zajmujących się obsługą.
W pomieszczeniach pracy należy przede wszystkim zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami.
W pomieszczeniach magazynowych i na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych powinny być umieszczone informacje o dopuszczalnym obciążeniu stropów.
Pomieszczenia stałej pracy nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu otaczającego terenu, z wyjątkiem pomieszczenia pracy w garażu, kotłowni i warsztatach podręcznych, pomieszczenia handlowego, usługowego i gastronomicznego w ulicznych przejściach podziemnych, w podziemnych stacjach komunikacyjnych i tunelach, w domach handlowych i hotelach oraz w obiektach zabytkowych, pod warunkiem zachowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych i po uzyskaniu zgody właściwego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy oraz wojewódzkim konserwatorem zabytków.
WAŻNE! Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinna zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach.
Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.
Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż:
• 3 metry w świetle – jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia,
• 3,3 metra w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
Wyżej wymienione wysokości pomieszczeń mogą być obniżone w przypadku zastosowania klimatyzacji – pod warunkiem uzyskania zgody wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
W pomieszczeniu, w którym nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, wysokość może być zmniejszona do:
• 2,5 metra w świetle – jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich przypada co najmniej po 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia lub w pomieszczeniu usługowym albo produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym się w budynku mieszkalnym, jeżeli przy wykonywanych pracach nie występują pyły lub substancje szkodliwe dla zdrowia, hałas nie przekracza dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w budynkach mieszkalnych, określonych w Polskich Normach, a na jednego pracownika przypada co najmniej 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia,
• 2,2 metra w świetle – w dyżurce, portierni, kantorze, kiosku ulicznym, dworcowym i innym oraz w pomieszczeniu usytuowanym na antresoli otwartej do większego pomieszczenia.
Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż:
• 2,2 metra w świetle – jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia,
• 2,5 metra w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
W pomieszczeniach o stropie pochyłym ww. wymagania stosuje się do średniej wysokości pomieszczenia, przy czym w najniższym miejscu wysokość pomieszczenia nie może być mniejsza w świetle niż 1,9 m, licząc od poziomu podłogi do najniższej części konstrukcyjnej sufitu.
Między pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki techniczne wymagają ich zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w sposób widoczny.
WAŻNE! Pomieszczenia pracy, w których przebywają pracownicy, nie mogą być zamykane w sposób uniemożliwiający z nich wyjście.
Jeżeli istnieją względy wymagające zamknięcia pomieszczeń w czasie pracy przed osobami nieupoważnionymi, należy stosować przy drzwiach zamki uniemożliwiające wejście z zewnątrz, a jednocześnie umożliwiające wyjście z pomieszczenia bez użycia klucza. W takiej sytuacji należy przewidzieć możliwość powiadamiania pracowników znajdujących się w takich pomieszczeniach o niebezpieczeństwie grożącym z zewnątrz.
Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. Nr 129, poz. 844).
WARUNKI PRACY W POMIESZCZENIACH BIUROWYCH
Warunki bezpiecznej pracy w pomieszczeniach i przy wykonywaniu prac biurowych uzależnione są od następujących czynników:
1) wielkości pomieszczeń, w których zorganizowano stanowisko pracy biurowej,
2) mikroklimatu na stanowiskach pracy i innych czynników środowiska pracy,
3) charakteru pracy biurowej i wyposażenia miejsca pracy,
4) wymagań higieniczno-sanitarnych i socjalnych.
Wielkość pomieszczenia biurowego
W piwnicach, suterenach i na poddaszach nie wolno organizować pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, szczególnie do prac biurowych. W pomieszczeniach biurowych norma powierzchni podstawowej przysługującej jednemu pracownikowi wynosi 2 m2 wolnej powierzchni podłogi. Powierzchnię podstawową lokali biurowych stanowi łączna powierzchnia pomieszczeń, w których odbywa się praca biurowa. Powierzchnia pomocnicza w budynkach i lokalach biurowych nie powinna przekraczać 15% powierzchni podstawowej. Powierzchnię pomocniczą stanowi powierzchnia lokali służących celom biurowym, w których odbywa się stała praca biurowa, jak: czytelnie, biblioteki, sale konferencyjne, świetlice itp.
Pomieszczenia biurowe, w których nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, powinny mieć wysokość 3,0 m. Jeżeli w jednym pomieszczeniu przebywa nie więcej niż 4 osoby, pomieszczenia biurowe mogą mieć wysokość 2,5 m. Jeżeli biura usytuowane są na antresoli otwartej do większego pomieszczenia i nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, pomieszczenia mogą mieć wysokość 2,2 m. Pomieszczenia biurowe, w których występują czynniki uciążliwe i szkodliwe dla zdrowia, powinny mieć wysokość 3,3 m. Jeżeli w pomieszczeniu pracuje 1 osoba, powierzchnia takiego pomieszczenia nie może być mniejsza niż 6 m2.
Mikroklimat na stanowisku pracy i inne czynniki środowiska pracy
Właściwy mikroklimat na stanowisku pracy jest ważnym czynnikiem wpływającym na zdrowie pracownika, jego samopoczucie oraz wydajność pracy. Na pojęcie mikroklimatu składają się następujące parametry: temperatura, wilgotność względna powietrza i prędkość przepływu powietrza.
Temperatura
Temperatura gwarantuje człowiekowi pełną sprawność psychofizyczną i powinna dla pracy biurowej wynosić minimum 18oC. Budynki z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, dla których wymagana temperatura została określona w normach, powinny mieć urządzenia grzewcze, zapewniające utrzymanie regulowanej temperatury wewnętrznej, odpowiadającej warunkom użytkowania i funkcji tych pomieszczeń. Budynki z pomieszczeniami do pracy powinny być ogrzewane za pomocą instalacji centralnego ogrzewania, którą należy wyposażyć w urządzenia umożliwiające utrzymanie w pomieszczeniach określonej temperatury oraz regulację przepływu czynnika grzejnego.
Wymiana powietrza
Dla lokali biurowych zaleca się 0,5-krotną wymianę powietrza na godzinę. Wymianę tę można uzyskać przez zastosowanie wentylacji naturalnej lub mechanicznej albo łącznie jednej i drugiej.
W pomieszczeniach zagrożonych wydzielaniem się lub przenikaniem z zewnątrz substancji szkodliwych, w ilości niebezpiecznej dla zdrowia, lub substancji palnych, mogących tworzyć z powietrzem mieszaniny wybuchowe, należy stosować awaryjną wentylację wyciągową zapewniającą bezpieczeństwo użytkowania tych pomieszczeń.
Wentylacja awaryjna powinna zapewniać wymianę powietrza dostosowaną do potrzeb, jednak nie mniejszą niż 10-krotną w ciągu godziny.
Wilgotność powietrza
Wilgotność wzlędna powietrza wywiera duży wpływ na warunki pracy. Jest to w danej temperaturze stosunek ilości pary wodnej w powietrzu do ilości maksymalnej, wyrażony w procentach.
Optymalne warunki wilgotności względnej powietrza, zależne w dużym stopniu od temperatury otoczenia, wynoszą 50–60%, a w przypadku pomieszczeń przeznaczonych do pracy z monitorami ekranowymi nie powinna być mniejsza niż 40%.
Prędkość przepływu powietrza
Prędkość przepływu powietrza jest trzecim zasadniczym parametrem mikroklimatu. Optymalna prędkość przepływu powietrza przy pracy biurowej nie powinna być większa niż 0,15 m/s. Prędkość ta nie wywołuje wrażenia „przeciągu”. Ruch powietrza 0,2 m/s jest odczuwalny przez większość pracowników wykonujących lekką pracę w pozycji siedzącej jak nieprzyjemny przeciąg.
Oświetlenie
Oświetlenie pomieszczeń jest jednym z najważniejszych czynników wpływających nie tylko na wydajność pracy, lecz również na zdrowie i samopoczucie pracownika. Podstawową zasadą w pracy biurowej powinno być korzystanie z oświetlenia dziennego (zgodnie z PN-71/B-02380).
WAŻNE!
Oświetlenie naturalne spełnia swoje zadania przy zachowaniu stosunku powierzchni okna do powierzchni podłogi 1:8
Uzupełnieniem oświetlenia dziennego jest oświetlenie elektryczne.
Oświetlenie elektryczne określone PN-84/E-02033 ustala najmniejsze dopuszczalne średnie wartości natężenia w pomieszczeniach pracy, w zależności od rodzaju pomieszczenia i wykonywanych czynności (wartość w luksach – lx).
Właściwa jakość i równomierność oświetlenia elektrycznego jest zależna w znacznym stopniu od sposobu rozmieszczenia źródeł światła. Pod tym względem rozróżniamy 3 sposoby oświetlenia:
1) ogólne – za pomocą lamp zawieszanych wysoko i rozmieszczonych symetrycznie, oświetlających przestrzeń bez uwzględnienia szczególnych wymagań dotyczących oświetlenia niektórych jej części,
2) miejscowe – za pomocą lamp zainstalowanych bezpośrednio na stanowisku pracy, znajdujących się w zasięgu ręki pracownika, oświetlających niektóre części przestrzeni,
3) mieszane – będące połączeniem obu wymienionych rodzajów oświetlenia.
W pomieszczeniach biurowych stosuje się najczęściej oświetlenie ogólne uzupełniane w razie konieczności oświetleniem miejscowym, które daje równomierną jasność w całym pomieszczeniu.
Należy unikać zbyt wielkich różnic jasności oświetlenia stanowiska roboczego i otoczenia tego stanowiska.
Należy również usuwać duże różnice jasności oświetlenia w poszczególnych pomieszczeniach pracy. Długotrwała praca w warunkach niedostatecznej równomierności oświetlenia może przyspieszyć występowanie trwałego osłabienia wzroku, zmniejszyć ostrość widzenia i doprowadzić do krótkowzroczności. Ponadto może przyspieszyć występowanie ogólnego zmęczenia.
Natężenie światła
W pomieszczeniach, gdzie praca oparta jest głównie na trudnym i długotrwałym pisaniu, zalecane natężenie światła powinno wynosić ponad 1000 lx.
W pomieszczeniach, w których odbywają się długotrwałe prace korektorskie, rysowanie, natężenie oświetlenia powinno wynosić 500–1000 lx. Przy średnio trudnym i średnio długotrwałym pisaniu lub czytaniu wymagane natężenie powinno wynosić 300–750 lx.
Wymagane natężenie światła w pokojach pracowników biurowych ustalono na 300 lx. Wartość ta wzrasta znacznie, gdy pomieszczenia biurowe są przeznaczone np. dla informatyków. W tych przypadkach natężenie oświetlenia przyjęto na poziomie 500–1000 lx. Korytarze i klatki schodowe w biurowcach wymagają natężenia oświetlenia ok. 200 lx.
Zagrożenie zjawiskiem olśnienia
Przy doborze oświetlenia należy pamiętać o zapobieganiu zjawisku olśnienia. Olśnienie następuje wówczas, gdy przenosimy wzrok na powierzchnię o znacznie większej jaskrawości. Olśnienie powoduje niewygodę widzenia i obniża zdolność rozpoznawania przedmiotów. Po przedostaniu się dużej ilości światła do oka siatkówka dna oka zostaje okresowo porażona.
Z dużym olśnieniem w pracy spotykamy się rzadko. Bardzo często mamy natomiast do czynienia z mikroolśnieniem działającym długo i systematycznie. Może ono powstawać przy używaniu na stanowisku pracy tylko oświetlenia miejscowego, bez stosowania oświetlenia ogólnego. Poza tym lampy oświetlenia miejscowego nie są osłonięte. Emitują one światło bezpośrednie, które może odbijać się od metalicznych lub jasnych powierzchni rozmieszczonych w niedalekiej odległości, a następnie wąskim strumieniem trafić do oka. Aby w takich sytuacjach zapobiec olśnieniu, trzeba stosować głębokie klosze do elektrycznego oświetlenia miejscowego.
WAŻNE! Olśnienie światłem naturalnym następuje wówczas, gdy usadowimy pracownika naprzeciwko źródła światła, zwłaszcza gdy okno jest skierowane na południe. Światło naturalne razi wówczas wzrok, powodując mikroolśnienie.
Prawidłowym kierunkiem padania strumienia naturalnego (i elektrycznego) źródła światła, zwłaszcza przy różnych pracach ręcznych i pisaniu, jest kierunek z lewej strony.
W pomieszczeniach pracy szeroko stosuje się oświetlenie jarzeniowe (tzw. świetlówki). Przy stosowaniu tego rodzaju oświetlenia mogą występować różnorodne uciążliwości (np. hałas, tętnienie), w tym również olśnienia. Przyczyną tych uciążliwości nie jest rodzaj światła, lecz jakość opraw i lamp. Uciążliwości te niesłusznie utożsamia się ze szkodliwością dla wzroku tego rodzaju oświetlenia, ponieważ jest ono bardzo zbliżone do naturalnego.
Poza tym często spotykamy w pomieszczeniach pracy nie osłonięte rury jarzeniowe, które są źródłem olśnienia.
Nie stwarzają zagrożenia olśnienia ze sztucznego źródła światła ogólnego, które są zaopatrzone w mleczne klosze całkowicie zakrywające źródło światła. Kierowanie światła na sufit, które odbite trafia na stanowisko pracy, także nie powoduje olśnienia.
Przy tworzeniu środowiska świetlnego w pomieszczeniach biurowych należy pamiętać o współczynnikach odbicia światła. Duży współczynnik występuje już przy czytaniu tekstu na białym papierze. Czarny druk na białym papierze wywołuje duży kontrast, zaś tekst pisany ołówkiem średniej twardości na papierze gorszego gatunku – średni kontrast. Zarówno duży współczynnik odbicia, jak i kontrast mogą wywoływać zaburzenia wzroku, szybkie jego zmęczenie, a nawet powtarzające się często przedwczesne osłabienie wzroku.
Kolorystyka
Badania psychotechniczne wykazały, że poszczególne barwy wywierają wpływ na ludzi. Kolorystyczne wykończenie pokoi biurowych powinno opierać się na ciepłych, jasnych tonach o małym nasyceniu barw. Takie wykończenie oddziałuje na pracownika aktywizująco, sprawiając wrażenie ciepła i czystości oraz czyni pomieszczenie bardziej przytulnym.
powinny mieć kolor jasny i spokojny. Sufity natomiast powinny być pomalowane na biało. Nie należy stosować w pomieszczeniach biurowych przytłaczających, nastrajających smutno i zimno barw ciemnych oraz kolorów jaskrawych wywołujących niepokój i odwracających uwagę. Również malowanie całego budynku biurowego na jeden kolor jest niewłaściwe, gdyż sprzyja monotonii. Korytarze powinny być malowane barwami nieco ciemniejszymi niż pokoje biurowe.
Duże znaczenie ma również dobór właściwej barwy oświetlenia. Przy różnych rodzajach światła zmieniają się częściowo warunki widzenia, a przede wszystkim możliwość zróżnicowania barw. Światło najbardziej zbliżone do naturalnego dają lampy fluoroscencyjne (świetlówka o barwie białej i dziennej przemiennie). Barwa ścian, sufitu i podłogi może zwiększać lub zmniejszać natężenie oświetlenia w pomieszczeniu, a także wpływać na jego równomierność. Wynika to z różnicy odbijania światła przez poszczególne barwy, np.: białe sufity i ściany odbijają światło w 80%, a szara betonowa podłoga tylko w 12%.
Hałas
W pomieszczeniach przeznaczonych do pracy umysłowej, biurowej dopuszczalne natężenie hałasu zawiera się w granicach 55–65 dB.
Badania naukowe potwierdzają, że przebywanie człowieka przez dłuższy czas w hałasie o poziomie ustalonym w granicach 60–70 dB może być przyczyną trwałego uszkodzenia słuchu.
WAŻNE!
Obowiązująca w Polsce norma przeciwdźwiękowa budynków ustala średnią dopuszczalną intensywność hałasu dla gabinetów pracy umysłowej – 15 dB, dla biur o małym ruchu – 35 dB, dla biur zwykłych – 40 dB i dla sal interesantów w urzędach, bankach itp. – 50 dB.
Doświadczenia pozwoliły na określenie dopuszczalnego maksimum hałasu w poszczególnych pomieszczeniach, a mianowicie:
• mieszkania 15–30 dB,
• lokale biurowe pracy koncepcyjnej – 40 dB,
• inne lokale biurowe 55–65 dB.
Budynki biurowe powinny być izolowane od hałasu ulicznego przez odpowiedniej konstrukcji okna, klimatyzację, wyłożenie ścian i sufitów materiałami dźwiękochłonnymi.
CHARAKTER PRACY BIUROWEJ I WYPOSAŻENIE MIEJSCA PRACY
W zależności od charakteru pracy biurowej warunki bezpieczeństwa pracy, zagrożenia i ryzyko zawodowe są różne. Wiadomo że praca w instytucjach z bezpośrednim, ciągłym kontaktem z interesantami z zewnątrz jest pracą bardziej męczącą, przy której występują stresy i wymuszone przez interesantów duże tempo pracy. Są też prace biurowe o spokojnym charakterze, samodzielne, bez kontaktu z interesantami i tam narażenie na wypadek i utratę zdrowia jest znikome.
Większość prac biurowych ma charakter statyczny, co powoduje niedobór tlenu, utrudniony przepływ krwi oraz spowolnienie przemiany materii.
Higiena pracy w biurze ma nie mniejsze znaczenie niż w fabryce. Fizjologowie zwracają uwagę, że u pracownika umysłowego praca mózgu nie ustaje „na rozkaz”. Często człowiek zaabsorbowany jakimś problemem czy kłopotami przedłuża nieświadomie swój wysiłek umysłowy długo poza godziny pracy. Dlatego wypoczynek pracownika umysłowego powinien być tak zorganizowany, aby jego umysł został „zajęty” innymi problemami. Odpoczynek aktywny, spacery na świeżym powietrzu, atrakcyjne spędzanie urlopu, właściwe odżywianie – to są zalecenia fizjologów, z którymi powinien być zapoznany każdy pracownik biurowy.
Podstawowym wyposażeniem miejsca pracy dla pracowników zatrudnionych w biurze są: stoły lub biurka, krzesła lub fotele oraz szafy lub regały, urządzenia telefoniczne, faksy, urządzenia do pisania i urządzenia ksero, urządzenia elektroniczne, telewizyjne, wideo oraz komputery.
Meble, których używa każdy pracownik biurowy, szczególnie powinny odpowiadać wymiarom określonym w PN-96/F-06000/01 („Meble biurowe. Wymagania i badania”), warunkom konstrukcyjnym i funkcjonalnym. Dobór odpowiednich mebli wpływa nie tylko na właściwe wykorzystanie powierzchni pomieszczeń biurowych, ale również na wydajność pracy. Chodzi tu przede wszystkim o dostosowanie wymiarów mebli i ich rozwiązań konstrukcyjnych do funkcji spełnianych przez pracownika, a więc do rodzaju wykonywanej przez niego pracy oraz do podstawowych wymagań higieny pracy.
Podstawowym warunkiem bezpiecznej pracy w biurze jest właściwe, funkcjonalne i pewne w działaniu wyposażenie miejsca pracy. Dobierając biurka, stoły, krzesła, fotele, trzeba mieć informacje o niektórych antropometrycznych wymiarach pracowników.
W Europie przeciętny wzrost kobiet mieści się w granicach 150–176 cm, a wzrost mężczyzn 163–190 cm. W kraju od lat dziewięćdziesiątych XX wieku obserwuje się wyraźny trend wzrostu wysokości obu płci, często przekraczający 190 cm.
Przy doborze biurek i stołów należy zwracać uwagę na:
• stabilność konstrukcji,
• możliwość regulacji wysokości płyty,
• długość i szerokość powierzchni roboczych,
• grubość płyty,
• wolną przestrzeń dla nóg pracownika,
• zabezpieczenia przed urazami,
• fakturę powierzchni. Najlepsza jest faktura matowa lub półmatowa o współczynniku odbicia światła dla farby (lakieru), którą pokryte są płyty:
– w granicach 15–75 % jako wartości dopuszczalne,
– w granicach 20–50 % jako wartości zalecane.
Przy doborze krzeseł i foteli należy uwzględnić charakter pracy oraz zwrócić uwagę na spełnienie wymagań ergonomii (certyfikat).
Szczególne wymagania dotyczą krzeseł i foteli do pracy biurowej stałej, w tym pracy z komputerem, które powinny zapewniać:
• stabilność konstrukcji, możliwość przemieszczania w różnych kierunkach,
• możliwość regulacji wysokości i pochylenia siedziska,
• wyposażenie siedziska w podpórki pod ramiona, które w czasie przerw w pracy spełniają zadanie odciążenia kręgosłupa oraz mięśni ramion i karku.
Stabilność podstawy zapewnia co najmniej 5 równo rozmieszczonych ramion, na zakończeniach których zamontowane są rolki umożliwiające ruch w różnych kierunkach. Rolki miękkie stosuje się do podłoża twardego, zaś rolki twarde do wykładzin dywanowych w celu uniemożliwienia niekontrolowanego ruchu fotela po podłodze.
Wysokość i głębokość wnętrza szaf i regałów powinna zapewniać łatwy dostęp. Z tych względów wysokość nie może przekraczać 2,2 m. Dopuszcza się możliwość zabudowania pomieszczeń wyższymi szafami. W większości przypadków w pomieszczeniu biurowym przechowywana jest wierzchnia odzież pracowników. Z tego powodu w pomieszczeniu powinny znajdować się wieszaki stojące lub szafy ubraniowe. Zaleca się, aby w pomieszczeniach biurowych obowiązywał zakaz palenia papierosów, szczególnie w pomieszczeniach, w których znajdują się stanowiska do pracy z komputerami i przyjmowani są interesanci. W biurze o prawidłowym systemie organizacji pracy pracownik powinien mieć blisko usytuowane szafy i regały odpowiedniej wysokości, aby mógł sięgnąć po składowane akta lub przedmioty z poziomu podłogi.
Instalację elektryczną w pomieszczeniach biurowych należy przynajmniej raz na 5 lat zbadać, dokonując pomiarów rezystancji izolacji przewodów roboczych instalacji oraz uziemień instalacji i osprzętu. Pomiary te mają na celu wyeliminowanie czynników powodujących porażenie prądem elektrycznym, który jest często przyczyną wielu groźnych wypadków przy pracy.
WYMAGANIA HIGIENICZNO-SANITARNE I SOCJALNE W BIURZE
W budynku, w którym znajdują się pomieszczenia biurowe, powinny być zainstalowane na każdej kondygnacji ubikacje osobno dla kobiet i mężczyzn. Nie dotyczy to zakładów – biur, w których zatrudnionych jest mniej niż 5 pracowników na jednej zmianie – pod warunkiem zapewnienia możliwości osobnego korzystania przez kobiety i mężczyzn z tych pomieszczeń.
Ustęp powinien być oddzielony szczelnymi ścianami od pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi i dostępny z dróg komunikacji wewnętrznej budynku. W ubikacjach powinny znajdować się umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody, jedna na sześć misek ustępowych lub pisuarów, lecz nie mniej niż jedna.
W załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. (Dz.U. Nr 129, poz. 844) opisano szczegółowo wymagania w stosunku do pomieszczeń higieniczno-sanitarnych dla pracowników.
Palarnie
Jeżeli w budynku biurowym obowiązuje zakaz palenia w pomieszczeniach pracy, należy urządzić palarnię. Dopuszczalne jest urządzenie palarni przy jadalni. W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika, z tym jednak, że powierzchnia jednego pomieszczenia palarni powinna wynosić nie mniej niż 8 m2. W przypadku braku pomieszczeń na palarnię powinny być wyznaczone miejsca do palenia tytoniu.
W palarni należy zapewnić przynajmniej 10-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.
Pokoje wypoczynkowe
W biurach, gdzie praca wymaga dużego napięcia i intensywności lub odbywa się w dużych wspólnych pomieszczeniach, zaleca się tworzenie specjalnych pokoi wypoczynkowych. Takie pokoje urządzone estetycznie, zaopatrzone w gazety, są wykorzystywane przez pracowników w czasie przysługujących im przerw. Krótki, nawet 15-minutowy pobyt w pomieszczeniu innym niż miejsce pracy znakomicie wpływa na odprężenie nerwowe i psychiczne.
Jadalnie
W obiekcie biurowym powinno być wydzielone pomieszczenie do spożywania posiłków w czasie pracy. Spożywanie posiłków, a szczególnie picie gorących napojów, siedząc przy biurku, na którym znajdują się różne dokumenty, może oprócz możliwości poparzenia spowodować zniszczenie lub zabrudzenie tych dokumentów.
W urzędach i biurach zatrudniających 50 pracowników zaleca się przygotowanie napojów gorących przez specjalnego pracownika w wydzielonym pomieszczeniu.
BEZPIECZEŃSTWO PRACY W POMIESZCZENIACH BIUROWYCH
Niewielka różnorodność zagrożeń występujących w procesie pracy biurowej jest istotną różnicą między halą produkcyjną a biurem. Pracownikom biurowym upadki zdarzają się 3 razy częściej niż innym, przy czym około 8% spowodowane jest potknięciami o krzesła, wystające szuflady, dywany i wyposażenie biurowe. Najczęściej zdarzają się upadki z wysokości, np. z krzesła, gdy pracownik stojąc na siedzisku usiłuje sięgnąć coś z górnych półek szafy. Upadki należą do najcięższych w skutkach.
Przyczyną wypadku może być ponadto uderzenie o otwarte drzwi i szuflady, uderzenia przez przedmioty spadające z biurek lub przez otwarte drzwi nagle pchnięte z przeciwnej strony.
Aby uchronić pracowników przed wypadkami należy przestrzegać następujących wskazówek:
• wchodząc do pomieszczenia nie należy otwierać drzwi zbyt energicznie,
• przy wchodzeniu i schodzeniu ze schodów należy zachować ostrożność, dotyczy to szczególnie kobiet w obuwiu na wysokich obcasach,
• nie należy pastować stopni schodów ze względu na duże zagrożenie,
• szuflady biurek, szczególnie najniżej położonych nad podłogą, muszą być zamknięte,
• wykładziny podłogowe należy dokładnie mocować do podłoża, a uszkodzenia natychmiast naprawić,
• krawędzie schodów nie mogą być wyszczerbione i nie powinny być wzmacniane metalowymi nakładkami, lecz gumowatymi lub porowatymi,
• nie jest wskazane układanie chodników na schodach, ponieważ niewłaściwie ułożone lub uszkodzone są przyczyną częstych wypadków,
• po wyjęciu dokumentów z szuflady należy ją zamknąć i nie zostawiać segregatorów na podłodze,
• wszystkie naprawy i konserwacje sprzętu elektrycznego i oświetleniowego powinni wykonywać tylko uprawnieni elektrycy,
• porządek i ład jest podstawą bezpieczeństwa, dlatego należy dbać o uporządkowanie przed zakończeniem pracy własnego biurka i wokół stanowiska pracy,
• ponadto w biurach należy dbać o czystość miejsc pracy oraz przestrzegać przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
Pracownikom należy zapewnić możliwość korzystania z przenośnej, odpowiednio wyposażonej apteczki pierwszej pomocy, stale gotowej do użytku.
UCIĄŻLIWOŚĆ PRACY BIUROWEJ
Źródła uciążliwości pracy biurowej, czynniki i przyczyny powodujące dolegliwości zdrowotne mogą tkwić w samych pracownikach lub w ich nadzorze, a także na stanowiskach pracy oraz w otoczeniu tych stanowisk.
Do uciążliwych czynników należy zaliczyć:
• brak odpowiednich warunków powierzchniowo-przestrzennych,
• emitowanie ciepła przez nasłonecznienie miejsc pracy,
• niedostateczną wymianę powietrza w pomieszczeniu,
• odblaski i odbicia światła od powierzchni przedmiotów,
• hałas w czasie pisania na maszynie, prace drukarki itp.,
• promieniowanie elektromagnetyczne i elektryczność statyczną,
• brak przestrzeni do zajęcia wygodnej pozycji ciała przy pracy,
• brak wymaganej powierzchni do ustawienia urządzeń i sprzętu,
• niemożliwość regulacji wysokości blatów biurka lub stołu,
• niemożliwość regulacji wysokości siedziska i zajęcia wygodnej pozycji przy pracy,
• obciążenie statyczne i dynamiczne ciała,
• obciążenie psychiczne.
Polska Norma PN-80/Z-08052 klasyfikuje czynniki występujące w procesie pracy. Warunki szkodliwe dla zdrowia mogą być spowodowane występowaniem czynników szkodliwych, których oddziaływanie na pracującego prowadzi lub może prowadzić do schorzenia. Niebezpieczny czynnik może natomiast prowadzić do urazu.
PRACA PRZY MONITORACH EKRANOWYCH
Pracodawca jest obowiązany organizować stanowiska pracy z monitorami ekranowymi tak, aby spełniały minimalne wymagania bhp i ergonomii.
Wyposażenie stanowiska pracy oraz sposób rozmieszczenia elementów tego wyposażenia nie może powodować podczas pracy nadmiernego obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego i wzroku oraz być źródłem zagrożeń dla pracownika.
Monitor ekranowy powinien spełniać następujące wymagania:
• znaki na ekranie powinny być wyraźne i czytelne,
• obraz na ekranie powinien być stabilny, bez tętnienia lub innych form niestabilności,
• jaskrawość i kontrast znaku na ekranie powinny być łatwe do regulowania w zależności od warunków oświetlenia stanowiska pracy,
• regulacje ustawienia monitora powinny umożliwiać pochylenie ekranu co najmniej 20o do tyłu i 5o do przodu oraz obrót wokół własnej osi o co najmniej 120o – po 60o w obu kierunkach,
• ekran monitora powinien być pokryty warstwą antyodbiciową lub wyposażony w odpowiedni filtr.
W razie potrzeby wynikającej z indywidualnych cech pracownika powinna być użyta oddzielna podstawa monitora lub regulowany stół.
Ustawienie ekranu monitora względem źródeł światła powinno ograniczać olśnienie i odbicie światła.
Klawiatura
Klawiatura powinna stanowić osobny element wyposażenia podstawowego stanowiska pracy. Konstrukcja klawiatury powinna umożliwiać użytkownikowi przyjęcie takiej pozycji, aby nie powodowała zmęczenia mięśni kończyn górnych podczas pracy.
Klawiatura natomiast powinna posiadać przede wszystkim:
• możliwość regulacji kąta nachylenia w zakresie 0–15o,
• odpowiednią wysokość – przy spełnianiu warunku, aby wysokość środkowego rzędu klawiszy alfanumerycznych (z literami A,S....), licząc od płaszczyzny płyty stołu, nie przekraczała 30 mm dla przynajmniej jednej pozycji pochylenia klawiatury.
Powierzchnia klawiatury powinna być matowa, a znaki na klawiaturze kontrastowe i czytelne.
Stół i krzesło
Konstrukcja stołu powinna umożliwiać dogodne ustawienie elementów wyposażenia stanowiska pracy, w tym zróżnicowaną wysokość ustawienia monitora ekranowego i klawiatury.
Szerokość i głębokość stołu powinny zapewniać:
• wystarczającą powierzchnię do łatwego posługiwania się elementami wyposażenia stanowiska i wykonywania czynności związanych z rodzajem pracy,
• ustawienie klawiatury z zachowaniem odległości nie mniejszej niż 100 mm między klawiaturą a przednią krawędzią stołu,
• ustawienie elementów wyposażenia w odpowiedniej odległości od pracownika, tj. w zasięgu jego kończyn górnych, bez konieczności przyjmowania wymuszonych pozycji,
• odległość oczu pracownika od ekranu monitora w zakresie 400–750 mm.
Wysokość stołu oraz siedziska krzesła powinny być tak ustalone, aby zapewnić:
• naturalne położenie kończyn górnych przy obsłudze klawiatury, z zachowaniem co najmniej kąta prostego między ramieniem i przedramieniem,
• odpowiedni kąt obserwacji ekranu monitora w zakresie 20o–50o w dół (licząc od linii poziomej na wysokości oczu pracownika do linii poprowadzonej od jego oczu do środka ekranu), przy czym górna krawędź ekranu monitora nie powinna znajdować się powyżej oczu pracownika,
• odpowiednią przestrzeń do umieszczenia nóg pod blatem stołu.
Powierzchnia blatu stołu powinna być matowa – najlepiej jasnej barwy.
Krzesło, stanowiące wyposażenie stanowiska pracy, powinno posiadać:
• dostateczną stabilność przez wyposażenie go w podstawę co najmniej 5-podporową z kółkami jezdnymi,
• wymiary oparcia i siedziska zapewniające wygodną pozycję ciała i swobodę ruchów,
• regulację wysokości siedziska w zakresie 400–500 mm, licząc od podłogi,
• regulację wysokości oparcia oraz regulację pochylenia oparcia w zakresie 5o do przodu i 30o do tyłu,
• wyprofilowanie płyty siedziska i oparcia odpowiednio do naturalnego wygięcia kręgosłupa i odcinka udowego kończyn dolnych,
• możliwość obrotu wokół osi pionowej o 360o,
• podłokietniki.
Mechanizmy regulacji wysokości siedziska i pochylenia oparcia powinny być łatwo dostępne i proste w obsłudze oraz tak usytuowane, aby regulację można było wykonywać w pozycji siedzącej.
WAŻNE!
Jeśli przy pracy istnieje konieczność korzystania z dokumentów, stanowisko pracy należy wyposażyć w uchwyt na dokument posiadający regulację ustawienia wysokości, pochylenia oraz odległości od pracownika.
Uchwyt na dokument powinien znajdować się przed pracownikiem – między ekranem monitora i klawiaturą lub w innym miejscu – w pozycji minimalizującej uciążliwe ruchy głowy i oczu.
Podnóżek
Na życzenie pracownika, a także gdy wysokość krzesła uniemożliwia pracownikowi płaskie, spoczynkowe ustawienie stóp na podłodze – stanowisko pracy należy wyposażyć w podnóżek.
Podnóżek powinien mieć kąt nachylenia w zakresie 0o–15o, a jego wysokość powinna być dostosowana do potrzeb wynikających z cech antropometrycznych pracownika. Powierzchnia podnóżka nie powinna być śliska, a sam podnóżek nie powinien przesuwać się po podłodze podczas używania.
Stanowisko pracy
Stanowisko pracy powinno być tak zaprojektowane, aby użytkownik miał zapewnioną dostateczną przestrzeń pracy pozwalającą na umieszczenie wszystkich elementów obsługiwanych ręcznie w zasięgu kończyn górnych pracownika. Stanowisko pracy wyposażone w monitor ekranowy należy tak usytuować w pomieszczeniu, aby zapewnić pracownikowi swobodny dostęp do tego stanowiska. Odległość między sąsiednimi monitorami powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a między pracownikiem i tyłem sąsiedniego monitora – co najmniej 0,8 m.
Oświetlenie
Następnym istotnym elementem prawidłowo wyposażonego w monitor ekranowy stanowiska pracy powinno być prawidłowe oświetlenie. Zawarte powyżej uwagi dotyczące oświetlenia mają tu również zastosowanie.
Oświetlenie powinno zapewniać komfort pracy wzrokowej, a przede wszystkim:
• poziom natężenia oświetlenia powinien spełniać wymagania określone w Polskich Normach (np.: PN-84/E-02033, PN-84/E-05201),
• należy ograniczyć olśnienie bezpośrednie od opraw, okien przezroczystych lub półprzezroczystych ścian albo jasnych płaszczyzn pomieszczenia, a także olśnienie odbiciowe od ekranu monitora, przede wszystkim przez stosowanie odpowiednich opraw oświetleniowych, instalowanie żaluzji lub zasłon w oknach.
Dopuszcza się stosowanie opraw oświetlenia miejscowego pod warunkiem, że będą to oprawy nie powodujące olśnienia.
Dobór oprogramowania
Przy projektowaniu, doborze i modernizacji oprogramowania, a także przy planowaniu wykonywania zadań z użyciem ekranu monitora pracodawca powinien uwzględnić przede wszystkim wymagania dotyczące właściwego dla danego stanowiska pracy oprogramowania. Oprogramowanie to powinno odpowiadać zadaniu przewidzianemu do wykonania i być łatwe w użyciu oraz dostosowane do poziomu wiedzy i (lub) doświadczenia pracownika.
Systemy komputerowe muszą zapewniać przekazywanie pracownikom informacji zwrotnej o ich działaniu, a także gwarantować wyświetlanie informacji w formie i tempie odpowiednim dla pracownika.
WAŻNE!
Przy tworzeniu oprogramowania i przetwarzaniu danych powinny być stosowane zasady ergonomii.
Wymagania dotyczące najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, w tym także poziomu hałasu oraz promieniowania określają odrębne przepisy i Polskie Normy.
Pracodawca jest obowiązany do przeprowadzania na stanowiskach pracy wyposażonych w monitory ekranowe oceny warunków pracy w aspekcie:
• organizacji stanowisk pracy, w tym rozmieszczenia elementów wyposażenia w sposób zapewniający spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy,
• stanu elementów wyposażenia stanowisk pracy zapewniającego bezpieczeństwo pracy, w tym ochronę przed porażeniem prądem elektrycznym,
• obciążenia narządu wzroku oraz układu mięśniowo-szkieletowego pracowników,
• obciążenia pracowników czynnikami fizycznymi, w tym szczególnie nieodpowiednim oświetleniem,
• obciążenia psychicznego pracowników,
wynikających ze sposobu organizacji pracy.
Ocena, o której mowa wyżej, powinna być przeprowadzana głównie dla nowo tworzonych stanowisk oraz po każdej zmianie organizacji i wyposażenia stanowisk pracy. Na podstawie oceny pracodawca jest obowiązany podejmować działania mające na celu usunięcie stwierdzonych zagrożeń i uciążliwości.
Problemy związane z obsługą monitorów ekranowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz.U. Nr 148, poz. 973).
Pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom:
• łączenie przemienne pracy związanej z obsługą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac, które nie obciążają narządu wzroku i są wykonywane w innych pozycjach ciała – przy nieprzekraczaniu godziny nieprzerwanej pracy przy obsłudze monitora ekranowego, lub
• co najmniej 5-minutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, po każdej godzinie pracy przy obsłudze monitora ekranowego,
• okulary korygujące wzrok – zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną – w zależności od wskazań lekarskich – z częstotliwością badań okresowych co 4 lata, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Pozostali pracownicy biurowi, których praca nie jest związana z określonymi czynnikami narażenia wg obowiązujących przepisów, powinni przechodzić okresowe badania co 5 lat.
Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 69, poz. 332).
|
| |
|
OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP
|
|
|
|
|
|
POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2
|
|
|
|
|
| |
Komentarze