Pozwolenie wodnoprawne to decyzja administracyjna uprawniająca do szczególnego, a więc wykraczającego poza zwykłe, korzystania z wód lub wykonywania eksploatacji urządzeń wodnych, wydawana na czas oznaczony, na podstawie przedłożonego przez wnioskodawcę tzw. operatu wodnoprawnego. Pozwolenie wodnoprawne wymagane jest m.in. na regulację wód lub zmianę ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ na warunki przepływu wody, odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych, wykonywanie urządzeń wodnych. Pozwolenie wydawane jest na czas określony, nie krótszy niż dziesięć lat. Ustawa wskazuje sytuacje, w których okres ważności pozwolenia może być ustalony inaczej, np. pozwolenie na pobór wody wydaje się na okres 20 lat. Organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych jest starosta. Opłaty Podmioty korzystające ze środowiska za pobór wód podziemnych, pobór wód powierzchniowych oraz wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, na podstawie art. 273 ust. 1 pkt 2, 3 oraz art. 284 ustawy Prawo ochrony środowiska wnoszą samodzielnie opłaty na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego dla miejsca lokalizacji emisji do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza. Wyjątek stanowią opłaty za ścieki z obiektów stawowej gospodarki rybackiej, które wnoszone są do końca czerwca po okresie rozliczeniowym. W przypadku braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód i odprowadzanie ścieków do środowiska należy naliczyć opłaty podwyższone o: - 500 proc. w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 11 stycznia 2003 r. - 100 proc. w okresie od 12 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r. - 200 proc. w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. - 500 proc. w okresie od 1 stycznia 2009 r. WAŻNE Przedsiębiorcy zobowiązani są do zapewnienia odpowiedniej jakości opakowań, określanej z punktu widzenia ewentualnego wpływu na środowisko odpadów powstałych z tych opakowań Gospodarowanie odpadami Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach określa tryb postępowania z odpadami. W pierwszej kolejności wskazuje na konieczność zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczenia ich ilości i negatywnego oddziaływania na środowisko przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użytkowania. W dalszej kolejności wskazuje na odzysk odpadów, ich unieszkodliwianie, tak aby składowane były tylko te odpady, których unieszkodliwianie w inny sposób nie było możliwe z przyczyn technologicznych lub nieuzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych. Zasadą jest, że odpady powinny być poddawane odzyskowi lub unieszkodliwieniu przede wszystkim w miejscu ich powstania, a dopiero w przypadku braku takiej możliwości przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogą zostać poddane tym procesom. Transport odpadów niebezpiecznych z miejsc ich powstania do miejsca odzysku lub unieszkodliwienia powinien odbywać się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy transporcie materiałów niebezpiecznych. Biorąc pod uwagę kategorie oraz rodzaje odpadów, minister środowiska określił w drodze rozporządzenia katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje, uwzględniając źródła powstawania odpadów oraz listę odpadów niebezpiecznych i sposoby klasyfikowania tych odpadów, a w drodze oddzielnego rozporządzenia warunki, w których uznaje się, że odpady wymienione na liście odpadów niebezpiecznych nie mając właściwości lub składników powodujących, że stanowią odpady niebezpieczne, a także sposoby ustalenia spełnienia tych warunków.