Pozwolenia zintegrowane
Pozwolenie zintegrowane ma obejmować całość oddziaływań na środowisko. Uzyskanie pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej działalności może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych lub środowiska jako całości. Ustalając treść pozwolenia zintegrowanego należy więc pamiętać, że ma ono obejmować całość oddziaływania instalacji na środowisko, a więc wszystkie emisje, a także pobór wody. Pozwolenie powinno obejmować wszystkie instalacje funkcjonujące na terenie danego zakładu, które takiego pozwolenia wymagają. Pojęcie zakład zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 47 ustawy Prawo ochrony środowiska jako zespół instalacji i urządzeń znajdujących się na terenie, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny. Pozwolenie zintegrowane odróżnia od pozwoleń sektorowych między innymi wymóg stosowania dla instalacji najlepszej dostępnej techniki (zasada BAT), a w szczególności instalacje powinny mieścić się w granicach specjalnie określonego standardu emisyjnego, nazwanego granicznymi wielkościami emisyjnymi. Przez pojęcie technika ustawa nakazuje rozumieć nie tylko rozwiązania technologiczne, ale także projektowe i organizacyjne, mające wpływ na funkcjonowanie danego rodzaju instalacji, biorąc pod uwagę wszystkie fazy jej działalności, poczynając od projektu, a kończąc na likwidacji. W każdym z etapów powinny być zastosowane najkorzystniejsze rozwiązania z punktu widzenia obowiązku eliminowania bądź ograniczania emisji. WAŻNE Zakłady, które mogą powodować znaczne zanieczyszczenie środowiska lub składników przyrody, muszą uzyskać specjalne zintegrowane pozwolenie Ochrona jakości powietrza Zagadnienia ochrony jakości powietrza w sposób całościowy uregulowane są w ustawie Prawo ochrony środowiska. Zgodnie z art. 85 tej ustawy ochrona powietrza ma polegać na zapewnieniu możliwie najlepszej jego jakości, określonej za pomocą poziomów substancji. Poziomy substancji mają charakter standardu emisyjnego. Działania ochronne mają zmierzać do utrzymania w powietrzu ilości substancji poniżej poziomów dopuszczalnych lub co najmniej na tych poziomach bądź gdy są przekroczone - dążyć do zmniejszenia substancji w powietrzu do poziomu dopuszczalnego. Dopuszczalne poziomy substancji w powietrzu ustalono w rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz dopuszczalnych poziomów niektórych substancji. W rozporządzeniu uwzględniono następujące substancje: benzen, dwutlenek azotu, tlenki azotu, dwutlenek siarki, ołów, ozon, pył zawieszony i tlenek węgla. Akty prawa unijnego nakładają wiele nowych obowiązków na państwa członkowskie, z których najważniejszym jest obowiązek oceny przestrzegania standardów imisyjnych dla wskazanych substancji. Dla realizacji tego wymagania dokonano podziału całego kraju na strefy. Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska strefa pokrywa się z obszarem powiatu. Wyjątkiem od tej zasady są aglomeracje, czyli miasta lub kilka miast o stykających się granicach administracyjnych i liczbie mieszkańców większej niż 250 tys. Z ochroną jakości powietrza związane jest szczególne uprawnienie wojewody, który w celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu na środowisko lub na dobra kultury może określić dla terenu województwa bądź jego części rodzaje lub jakości paliw dopuszczonych do stosowania, a także sposób realizacji i kontroli tego obowiązku. WAŻNE Ochronę jakości powietrza ma zapewnić zmniejszenie szkodliwych substancji co najmniej do poziomu dopuszczalnego lub utrzymanie go. Oceny poziomu substancji szkodliwych w powietrzu dokonają co roku wojewodowie
|
Komentarze