VORTAL BHP
Aktualnie jest 860 Linki i 253 kategori(e) w naszej bazie
WARTE ODWIEDZENIA
 Co nowego Pierwsza 10 Zarekomenduj nas Nowe konto "" Zaloguj 20 kwietnia 2024
KONTAKT Z NAMI

Robert Łabuzek
+48501700846
 
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila.

Na stronie przebywa obecnie....

Obecnie jest 59 gości i 0 użytkowników online.

Możesz zalogować się lub zarejestrować nowe konto.

Menu główne


Google

Przeszukuj WWW
Szukaj z www.bhpekspert.pl

SAMOUCZEK PRACODAWCY ID 1

Strona: 2/2
(6930 wszystkich słów w tym tekście.)
(16908 raz(y) oglądano.)  Strona gotowa do druku



 


 


16. Odzież i obuwie robocze
–pracodawca dostarcza pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
- jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu
- ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy
–rodzaje odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach pracy jest niezbędne, określa pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową lub przy jej braku - z pracownikami wybranymi w tym celu przez załogę,
–pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez odzieży i obuwia roboczego przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.
Ustawa Kodeks Pracy z dnia 26 czerwca 1974r./tekst ujednolicony Dz.U. z 1998 r.NR.21,poz.94 z pózn .zm./

Akty prawne ujednolicone

17.Służba bhp
– § 1 pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przy czym:
§ 2.Jeżeli pracodawca nie jest obowiązany do powołania służby bhp, o której mowa w § 1, obowiązek wykonywania zadań tej służby spoczywa na pracodawcy
§ 3. Pracodawca może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy albo pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy. § 4. Właściwy inspektor pracy może nakazać utworzenie służby bhp przez pracodawcę zatrudniającego mniejszą liczbę pracowników niż określona w § 1, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami zawodowymi.

18.Wymagania kwalifikacyjne służby bhp
– inspektor do spraw bhp:
- wyższe wykształcenie i co najmniej 2-letni staż zawodowy,
- zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy lub
- średnie wykształcenie i co najmniej 4-letni staż zawodowy,
– starszy inspektor do spraw bhp:
- wyższe wykształcenie i co najmniej 4-letni staż zawodowy lub
- zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 3-letni staż zawodowy lub
- średnie wykształcenie i co najmniej 6-letni staż zawodowy,
– specjalista do spraw bhp:
- wyższe wykształcenie o specjalności, ,bezpieczeństwo i higiena pracy" lub studia podyplomowe z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy,
- wyższe wykształcenie i co najmniej 3-letni staż pracy w służbie bhp lub
- zawód technika bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 5-letni staż w służbie bhp,
– główny specjalista do spraw bhp:
- wyższe wykształcenie o specjalności,, bezpieczeństwo i higiena pracy" lub studia podyplomowe z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 2-letni staż pracy w służbie bhp,
- wyższe wykształcenie i co najmniej 6-letni staż pracy w służbie bhp,
pod warunkiem ukończenia szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników służby bhp. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 września 1997r. w sprawie służby bhp /Dz .U. Nr 109,poz.704/
Wyświetl Rozporządzenie

19.Uprawnieniu służby bhp
Pracownicy służby bhp:
– przeprowadzają kontrolę stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przestrzegania przepisów oraz zasad w tym zakresie w zakładzie pracy i w każdym innym miejscu wykonywania pracy,
–występują z zaleceniami usunięcia stwierdzonych zagrożeń wypadkowych i szkodliwości zawodowych oraz uchybień w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
–wstrzymują niezwłocznie pracę maszyny lub innego urządzenia technicznego w razie bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia pracownika albo innych osób,
–odsuwają niezwłocznie pracownika zatrudnionego przy pracy wzbronionej,
–odsuwają niezwłocznie pracownika, który swoim zachowaniem lub sposobem wykonywania pracy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia własnego albo innych osób,
–wnioskują do pracodawcy o niezwłoczne wstrzymanie pracy w zakładzie pracy, w jego części lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do wykonywania pracy, w wypadku stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pracowników albo innych osób.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. Nr 109, póz. 704).



20. Służba bhp
–służba bhp podlega bezpośrednio pracodawcy; u pracodawcy będącego jednostką organizacyjną służba bhp podlega bezpośrednio osobie zarządzającej tą jednostką lub osobie wchodzącej w skład organu zarządzającego, upoważnionej przez ten organ do sprawowania nadzoru z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy,
–liczbę pracowników służby bhp ustala pracodawca, biorąc pod uwagę zatrudnienie, warunki pracy i związane z nimi zagrożenia, a także uciążliwości pracy, z tym że:
– pracodawca zatrudniający od 100 do 600 pracowników tworzy wieloosobowa lub jednoosobowa komórkę albo zatrudnia w tej komórce pracownika służby bhp w niepełnym wymiarze czasu pracy,
– pracodawca zatrudniający ponad 600 pracowników zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników,
–w zakładach pracy zatrudniających od 600 do 5000 pracowników należy zatrudnić minimum jednego pracownika bhp na 600 zatrudnionych, a w zakładach zatrudniających powyżej 5000 pracowników - co najmniej jednego pracownika bhp na 800 zatrudnionych. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. Nr 109, poz. 704).

21. Podstawowe zadania służby bhp
– sporządzanie co najmniej raz w roku okresowych analiz stanu bezpieczeństwa i higieny pracy zawierających propozycje przedsięwzięć technicznych i organizacyjnych mających na celu zapobieganie zagrożeniom życia i zdrowia pracowników oraz poprawę warunków pracy,
– bieżące informowanie pracodawcy o stwierdzonych zagrożeniach zawodowych wraz z wnioskami zmierzającymi do usuwania tych zagrożeń,
– przeprowadzanie kontroli warunków pracy oraz przestrzegania zasad i przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy,
– prowadzenie rejestrów i gromadzenie dokumentów dotyczących wypadków przy pracy chorób zawodowych i badań środowiska pracy. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia2 września 1997r. w sprawie służby bhp (Dz.U. Nr. 109, poz.704).

22. Służba Medycyny Pracy
– pracodawca zawiera umowę na przeprowadzenie świadczeń zdrowotnych (badania wstępne, okresowe i kontrolne pracowników oraz inne świadczenia zdrowotne),
– okres, na który została zawarta umowa, nie może być krótszy niż rok,
– pracodawca jest zobowiązany wobec podstawowej jednostki służby medycyny pracy do:
- przekazywania informacji o występowaniu czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych wraz z aktualnymi wynikami badań i pomiarów tych czynników,
_ zapewnienia udziału w komisji bezpieczeństwa i higieny pracy działającej na terenie zakładu pracy,
- zapewnienia możliwości przeglądu stanowisk pracy w celu dokonania oceny warunków pracy
- udostępnienia dokumentacji wyników kontroli warunków pracy, w części, odnoszącej się do ochrony zdrowia, Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr96,poz.593).

23. Pomieszczenia pracy
– w pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia (wysoka temperatura, hałas, drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp.) powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające przedostawanie się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń higieniczno-sanitarnych,
– w pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14 C (287 K), chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają; w pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18 C (291K),
– na każdego z pracowników jednocześNie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.),
– w pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczony w świetle ościeżnic do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie naturalne jest wymagane ze względów na przeznaczenie
- co najmniej 1:12. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej dnia 26 września 1997r.

24. Pomieszczenia pracy - wentylacja
–w nie klimatyzowanych pomieszczeniach pracy niezależnie od wymiany powietrza, wynikającej z potrzeb użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych - powinna być zapewniona stała wymiana powietrza, nie mniejsza niż 0,5-krotna w ciągu godziny; za stałą wymianę nie uważa się wymiany uzyskiwanej wyłącznie w drodze wentylacji mechanicznej,
– urządzenia lub ich części, z których mogą wydzielać się szkodliwe gazy, pary lub pyły, powinny być zhermetyzowane; w razie niemożliwości zhermetyzowania urządzenia te powinny być wyposażone w miejscowe odciągi,
– strumień powietrza pochodzący z urządzeń wentylacji nawiewnej nie powinien być skierowany bezpośrednio na stanowisko pracy.
– maksymalna temperatura nawiewanego powietrza nie powinna przekraczać 70 o C (343 K) przy nawiewie powietrza na wysokości nie mniejszej niż 3,5 m od poziomu podłogi stanowiska pracy i 45oC (318 K) w pozostałych przypadkach.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września1997 r.w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy(Dz.U.Nr.129,poz.844)

25. Obowiązki pracownika w zakresie bhp
– znajomość i przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
– branie udziału w szkoleniu i instruktażu z zakresu bhp oraz poddawanie się egzaminom sprawdzającym,
– wykonywanie pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami bhp
– stosowanie się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,
– dbanie o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy,
– stosowanie środków ochrony zbiorowej, a także używanie przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z przeznaczeniem,
– poddawanie się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim,
– niezwłoczne zawiadomienie o zauważonym w zakładzie wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzeganie współpracowników, a także innych osób, znajdujących się w strefie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,
– współdziałanie z pracodawcą i przełożonym w wypełnianiu obowiązków dotyczących bhp. Ustawa Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (tekst jednolity . Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

26. Podstawowe obowiązki pracodawcy w zakresie bhp
– ochrona zdrowia i życia pracownika przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki,
– organizowanie pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
– zapewnianie przestrzegania w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
– wydawanie poleceń usunięcia uchybień w zakresie bhp oraz kontrolowanie wykonania tych poleceń,
– zapewnianie wykonania nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez orany nadzoru nad warunkami pracy,
– zapewnianie wykonania zaleceń społecznego inspektora pracy. Ustawa Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (tekst jednolity: Dz. U. Z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.)

27. Obowiązki osób kierujących pracownikami w zakresie bhp
–organizowanie stanowisk pracy zgodnie z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,
–dbanie o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
–organizowanie, przygotowywanie i prowadzenie prac z uwzględnieniem zabezpieczenia pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy.
–dbanie o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o spraw mość środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
–egzekwowanie przestrzegania przez pracowników przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
–zapewnianie wykonania zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami,

Ustawa Kodeks Pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (tekst ujednolicony Dz.U.z1998 r.Nr.21,poz.94 z późn. zm.)



28. Badania lekarskie profilaktyczne
– badania lekarskie profilaktyczne przeprowadzane są na koszt pracodawcy,
– pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest obowiązany zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także:
- po zaprzestaniu prac w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub pyłami.
- po rozwiązaniu stosunku pracy, jeśli zainteresowana osoba zgłosi wniosek o objęcie takimi badaniami,
- – pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Ustawa Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r

29. Stężenie czynników szkodliwych dla zdrowia(związki chemiczne i pyły)
– Najwyższe Dopuszczalne Stężenie (NDS) - ustalone jako średnie ważone- którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego czasu pracy 42-godzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie jego zdrowia i w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
– Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Chwilowe (NDSCh) - ustalone jako wartości średnie - które nie powinny spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń, jeżeli utrzymuje się w środowisku pracy nie dłużej niż 30 minut w czasie zmiany roboczej.
– Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Pułapowe (NDSP) - stężenie, które nie może być, ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika ,przekroczone w żadnym momencie. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy /Dz.U.Nr.79,poz.513/

30. Szkolenie w zakresie bhp

Na podstawie Kodeksu pracy Art. 2373 . § 1. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie.
§ 3. Szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy.

Na podstawie Kodeksu pracy Art. 2374. § 1. Pracodawca jest obowiązany zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy.
§ 3. Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenia przeprowadza sie zgodnie z ROZPORZĄDZENIEM MINISTRA GOSPODARKI I PRACY1)z dnia 27 lipca 2004 r.w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy2)(Dz. U. z dnia 18 sierpnia 2004 r.)







31.Szkolenie w zakresie bhp - wstępne
Szkolenie wstępne jest przeprowadzane w formie instruktażu według programów opracowanych dla poszczególnych grup stanowisk i obejmuje:
  1)  szkolenie wstępne ogólne, zwane dalej "instruktażem ogólnym";

32. Szkolenie wstępne w zakresie bhp – instruktaż ogólny

Instruktaż ogólny powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie pracy, w układach zbiorowych pracy lub w regulaminach pracy, z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danym zakładzie pracy, a także z zasadami udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.
 
 Instruktaż stanowiskowy powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z czynnikami środowiska pracy występującymi na ich stanowiskach pracy i ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, sposobami ochrony przed zagrożeniami, jakie mogą powodować te czynniki, oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tych stanowiskach.

 Instruktaż ogólny odbywają, przed dopuszczeniem do wykonywania pracy, nowo zatrudnieni pracownicy, studenci odbywający u pracodawcy praktykę studencką oraz uczniowie szkół zawodowych zatrudnieni w celu praktycznej nauki zawodu.

Instruktaż ogólny prowadzi pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy lub osoba wykonująca u pracodawcy zadania tej służby albo pracownik wyznaczony przez pracodawcę posiadający zasób wiedzy i umiejętności zapewniające właściwą realizację programu instruktażu.


33. Szkolenie wstępne w zakresie bhp – instruktaż stanowiskowy 

 1. Instruktaż stanowiskowy przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku:
  1)  pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym oraz innym, na którym występuje narażenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych lub niebezpiecznych;
  2)  pracownika przenoszonego na stanowisko, o którym mowa w pkt 1;
  3)  ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego praktykę studencką.

 Pracownik wykonujący pracę na kilku stanowiskach pracy powinien odbyć instruktaż stanowiskowy na każdym z tych stanowisk.
 W przypadku wprowadzenia na stanowisku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zmian warunków techniczno-organizacyjnych, w szczególności zmian procesu technologicznego, zmian organizacji stanowisk pracy, wprowadzenia do stosowania substancji o działaniu szkodliwym dla zdrowia albo niebezpiecznym oraz nowych lub zmienianych narzędzi, maszyn i innych urządzeń - pracownik zatrudniony na tym stanowisku odbywa instruktaż stanowiskowy przygotowujący go do bezpiecznego wykonywania pracy w zmienionych warunkach. Tematyka i czas trwania instruktażu stanowiskowego powinny być uzależnione od rodzaju i zakresu wprowadzonych na stanowisku zmian.
 Czas trwania instruktażu stanowiskowego powinien być uzależniony od przygotowania zawodowego pracownika, dotychczasowego stażu pracy oraz rodzaju pracy i zagrożeń występujących na stanowisku pracy, na którym pracownik ma być zatrudniony.
Instruktaż stanowiskowy przeprowadza wyznaczona przez pracodawcę osoba kierująca pracownikami lub pracodawca, jeżeli osoby te posiadają odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz są przeszkolone w zakresie metod prowadzenia instruktażu stanowiskowego.
 Instruktaż stanowiskowy kończy się sprawdzianem wiedzy i umiejętności z zakresu wykonywania pracy zgodnie z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, stanowiącym podstawę dopuszczenia pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku.


34.  Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe.

35. Szkolenie w zakresie bhp – okresowe

Szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie.
 Szkolenie okresowe odbywają:
  1)  osoby będące pracodawcami oraz inne osoby kierujące pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści;
  2)  pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych;
  3)  pracownicy inżynieryjno-techniczni, w tym projektanci, konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych, technolodzy i organizatorzy produkcji;
  4)  pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy i inne osoby wykonujące zadania tej służby;
  5)  pracownicy administracyjno-biurowi i inni niewymienieni w pkt 1-4, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.


Szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach robotniczych, na których występują szczególnie duże zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników, nie rzadziej niż raz w roku.
 Szkolenie okresowe osób wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 i 3-5 powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat.
 Pracodawca ustala, po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami, częstotliwość i czas trwania szkolenia okresowego pracowników zatrudnionych na określonych stanowiskach, biorąc pod uwagę rodzaj i warunki wykonywania prac na tych stanowiskach.
 Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na stanowiskach wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 przeprowadza się w okresie do 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach, natomiast osób zatrudnionych na stanowiskach wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 2-5 - w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskach.
 Ze szkolenia okresowego, o którym mowa w ust. 4, może być zwolniona osoba, która:
  1)  przedłoży aktualne zaświadczenie o odbyciu w tym okresie u innego pracodawcy wymaganego szkolenia okresowego;
  2)  odbyła w tym okresie szkolenie okresowe wymagane dla osoby zatrudnionej na stanowisku należącym do innej grupy stanowisk, jeżeli jego program uwzględnia zakres tematyczny wymagany programem szkolenia okresowego obowiązującego na nowym stanowisku pracy.

Szkolenie okresowe kończy się egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez uczestnika szkolenia wiedzy objętej programem szkolenia oraz umiejętności wykonywania lub organizowania pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Egzamin przeprowadza organizator szkolenia.
 Organizator szkolenia potwierdza odbycie szkolenia okresowego, wydając zaświadczenie, którego wzór określają odrębne przepisy. Odpis zaświadczenia jest przechowywany w aktach osobowych pracownika.
Rozporządzenie w sprawie szkoleń

Ukończenie w okresie, o którym mowa w § 15, szkolenia, dokształcania lub doskonalenia zawodowego związanego z nauką zawodu, przyuczeniem do zawodu albo podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, uwzględniającego program szkolenia okresowego wymagany dla określonego stanowiska pracy, uważa się za równoznaczne z odbyciem takiego szkolenia.

 

43. Prawa pracownika

Prawo pracownika powstrzymania się od pracy niebezpiecznej ze względu na zagrożenie zewnętrzne

Przepisy art. 210 § 1 k.p., przyznają pracownikom jedno z najistotniejszych uprawnień w sferze bhp - prawo do powstrzymania się od wykonywanej pracy niebezpiecznej.

Pracownik może z niego skorzystać wtedy, gdy na jego stanowisku pracy wystąpi zagrożenie dla życia lub zdrowia tego pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom. Powyższe uprawnienie, zgodnie z art. 210 § 5 k.p., nie przysługuje jednak osobom, których obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.

 
 - stwierdzenie bezpośredniego zagrożenia
 
Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia pracownika jako przesłanki wykonania analizowanego prawa. Ocena charakteru zagrożenia będzie więc należała do pracownika, a w razie sporu - do sądu pracy.
 
- powstrzymanie się od wykonywania pracy
 
Stosownie do postanowień art. 210 § 1 k.p., jeżeli warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2011 r., II SA/Op 18/11, LEX  896151).
W przytoczonym powyżej przepisie chodzi o zagrożenie bezpośrednie dla życia i zdrowia pracownika, co automatycznie wyklucza zastosowanie tej normy w przypadku zagrożenia wyłącznie mienia pracownika. Nie może to być zagrożenie wyłącznie potencjalne ani takie, które mogłoby jedynie pośrednio szkodzić jego zdrowiu. Należy zatem przyjąć, że musi to być zagrożenie realne i obiektywnie sprawdzalne. W razie ewentualnego sporu, czy pracownik miał prawo do zaprzestania pracy, wykazanie zgodności z prawem swego zachowania - ciąży na pracowniku.
Wyjątek, zgodnie z art. 210 § 5 k.p., stanowi przypadek pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia (np. personel lekarsko-pielęgniarski - wyrok SN z dnia z dnia 15 maja 2001 r., II UKN 395/00, OSNP 2003, nr 3, poz. 70).
 
oddalenie się z miejsca wykonywania pracy
 
Zgodnie z art. 210 § 2 k.p., jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.
Podobnie jak w przypadku uprawnienia do powstrzymania się od wykonywania pracy, wyjątkiem będzie tutaj przypadek pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia (art. 210 § 5 k.p.).
 
poinformowanie przełożonego
 
W obydwu przypadkach, a więc zarówno po powstrzymaniu się od wykonywania pracy, jak i oddaleniu z miejsca jej wykonywania, pracownik jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym fakcie swojego przełożonego. Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować zastosowaniem wobec pracownika kary porządkowej, o której mowa w art. 108 § 2 k.p.
 
Ważne! Należy również dodać, że zgodnie z art. 210 § 21 k.p. pracownik nie może ponosić jakichkolwiek niekorzystnych dla niego konsekwencji z powodu powstrzymania się od pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia w powyższych przypadkach. Ponadto, zgodnie z art. 210 § 3 k.p., za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
 
eliminacja zagrożenia
 
Osoby kierujące pracownikami, zgodnie z art. 212 k.p., odpowiadają za:
1) organizowanie stanowisk pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,
2) dbanie o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
3) organizowanie, przygotowywanie i prowadzenie prac, z uwzględnieniem zabezpieczeń pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy,
4) dbanie o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,
5) egzekwowanie przestrzegania przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
6) zapewnianie wykonania zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami.
Biorąc pod uwagę powyższe, osoba kierująca pracownikami obowiązana jest niezwłocznie sprawić, aby przyczyna bezpośredniego zagrożenia została usunięta.
 
powrót na stanowisko pracy
 
RYZYKO:
– utrudnianie lub uniemożliwianie pracownikowi skorzystania ze swojego prawa,
– kara grzywny dla pracodawcy lub osoby kierującej pracownikami (w zależności od stopnia winy) w wysokości od 1000 zł do 30.000 zł (art. 283 § 1 k.p.) lub kara pozbawienia wolności do lat 3 w przypadku narażenia pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 220 k.k.).
Prawo pracownika powstrzymania się od pracy niebezpiecznej ze względu na zagrożenie wewnętrzne
 
Przepis art. 210 § 4 k.p., przyznaje pracownikom jedno z najistotniejszych uprawnień w sferze BHP - prawo do powstrzymania się od wykonywanej pracy. Pracownik może z niego skorzystać, po uprzednim powiadomieniu przełożonego, wtedy gdy:
1) wykonuje pracę wymagającą szczególnej sprawności psychofizycznej,
2) jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób.
Powyższe uprawnienie, zgodnie z art. 210 § 5 k.p., nie przysługuje jednak osobom, których obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.
 
stwierdzenie niedyspozycji psychofizycznej
 
Stwierdzenie niedyspozycji psychofizycznej, która zagraża bezpieczeństwu wykonywanej pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób, należy do pracownika (nie musi weryfikować tego żaden lekarz). Chodzi tu zarówno o zagrożenia zdrowia lub życia, jak i mienia.
 
 
 poinformowanie przełożonego
 
Pracownik jest obowiązany niezwłocznie poinformować przełożonego o swoim stanie psychofizycznym.
Uwaga! Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować zastosowaniem wobec pracownika kary porządkowej, o której mowa w art. 108 § 2 k.p.
W razie niedyspozycji psychofizycznej, ustawodawca nie zagwarantował pracownikowi wynagrodzenia za czas powstrzymania się od pracy. Ponadto, pracownik powstrzymujący się od pracy ze względu na niedyspozycję psychofizyczną, nie korzysta z ochrony przed działaniami ze strony pracodawcy, bowiem przepis zawarty w art. 210 § 21 k.p. nie znajduje tutaj odpowiedniego zastosowania. Czas powstrzymania się od pracy ze względu na stan psychofizyczny pracownika należy traktować jako usprawiedliwiony, nieodpłatny brak świadczenia pracy.


44. Ogólne wymagania dotyczące pomieszczeń pracy
oooooooo
</div

Komentarze

Wyświetlanie Sortowanie
Tylko zalogowani użytkownicy mogą komentować. Zarejestruj lub zaloguj się
INDIE 2015


Nasza nowa strona


Kodeks pracy


OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP


Kategorie


POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2


Głosowanie

Czy Państwowa Inspekcja Pracy spełnia swoją rolę

[ Wyniki | Ankiety ]

Głosów: 330
Komentarzy: 1


Polecamy ebooki



BHP EKSPERT Sp.z o.o.

NIP 678-315-47-15 KRS 0000558141 bhpekspert@gmail.com
tel.kom.(0)501-700-846
Tworzenie strony: 0,127333164215 sekund.