Przeniesienie pracownika do innej pracy w przypadku, gdy dotychczasowej nie może wykonywać na skutek wypadku, jest wciąż obowiązkiem pracodawcy. Pod tym względem nic się w tym roku nie zmieniło. Inaczej natomiast sformułowane są warunki, które muszą być spełnione, aby pracownik mógł nadal pracować w swoim zakładzie.
Od 1 stycznia br. obowiązek przeniesienia do odpowiedniej pracy osoby, która stała się niezdolna do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ciąży na pracodawcy wówczas, jeżeli pracownika tego nie uznano za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Tak wynika z art. 231 kodeksu pracy, po wprowadzeniu do niego zmian ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 213, poz. 2081). W wersji obowiązującej do końca ub.r. przepis ten stanowił, że do innej pracy należało przenieść pracownika, który na skutek wspomnianych okoliczności nie nabył prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Według przepisów, na które teraz kodeks się powołuje, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Tak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. nr 162, poz. 1118 z późn. zm.). Trzeba też dodać, że – jak wyjaśnia art. 13 ust. 1 tej ustawy – przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się m.in. możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej. Przypomnijmy, że oceny niezdolności do pracy, przeprowadzana przy staraniach o rentę z tego tytułu, dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Z orzecznictwa Sądu Najwyższego
W sprawie o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony z przyczyn dotyczących stanu zdrowia pracownika, gdy twierdzi on, że uległ wypadkowi przy pracy, sąd powinien rozważyć, czy na pracodawcy ciążą obowiązki z art. 231 k.p. – wyrok SN z 20 sierpnia 2001 r., I PKN 585/00 (OSNP 2003/14/334).
O konieczności przeniesienia pracownika na inne stanowisko stwierdza lekarz uprawniony do prowadzenia profilaktycznej opieki zdrowotnej. To on wydaje orzeczenie lekarskie, stwierdzające niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy u pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy lub u którego stwierdzono chorobę zawodową, lecz nie zaliczono go do żadnej z grup inwalidów – wynika z par. 1 ust. 1 pkt 4 lit. g) rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (Dz.U. nr 69, poz.332 z późn. zm.). Zgodnie z par. 3 ust. 5 tego rozporządzenia, orzeczenie – wydawane w formie zaświadczenia – lekarz prowadzący badanie profilaktyczne ma obowiązek przekazać pracownikowi i pracodawcy.
Dodatek za niższą płacę
Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający sześciu miesięcy (art. 230 k.p. – stosuje się go także w przypadkach określonych w art. 231 k.p.).
Pracownik lub pracodawca, który nie godzi się z treścią zaświadczenia, może, w ciągu 7 dni od dnia jego wydania, wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania. Należy to zrobić za pośrednictwem lekarza, który wydał orzeczenie. Ponowne badanie przeprowadzane jest w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy albo – jeżeli zaświadczenie wydał lekarz zatrudniony w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy – w najbliższej jednostce badawczo-rozwojowej zajmującej się medycyną pracy.
Badanie to powinno być przeprowadzone w ciągu 14 dni od złożenia wniosku, a wydane po nim orzeczenie jest ostateczne.
Pieczęć zakładu opieki zdrowotnej lub lekarza prywatnie praktykującego, przeprowadzającego badanie profilaktyczne (numer identyfikacyjny REGON)
ZAŚWIADCZENIE LEKARSKIE
W wyniku badania lekarskiego i oceny narażeń występujących na stanowisku pracy, stosownie do przepisów art. 55 par. 1, art.179 par. 1 pkt 2, art. 201 par. 2, art. 230 par. 1 i art. 231 kodeksu pracy, orzeka się, co następuje:
Pan(i)...........................................................................
(imię i nazwisko)
urodzony(a) dnia ........... miesiąca........... roku .................
zamieszkały(a) w.............................................................
zatrudniony(a) w.............................................................
(nazwa i adres zakładu pracy/pracodawcy)
na stanowisku...............................................................
Ze względu na występujące przeciwwskazania:
1) szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na zdrowie (art. 55 par. 1)*,
2) niemożność wykonywania dotychczasowej pracy przez kobietę w okresie ciąży (art. 179 par. 1 pkt 2)*,
3) zagrożenie, jakie stwarza wykonywana praca dla zdrowia młodocianego (art. 201 par. 2)*,
4) podejrzenie powstania choroby zawodowej (art. 230 par. 1)*,
5) niezdolność d wykonywania dotychczasowej pracy ze względu na stwierdzoną chorobę zawodową lub skutki wypadku przy pracy (art. 231)*
stał(a) się niezdolny(a) do wykonywania dotychczasowej pracy. W związku z powyższym konieczne jest przeniesienie do pracy na innym stanowisku na okres .....................................................
Uwagi lekarza: .......................................................................
.......................................................................................................
* Niepotrzebne skreślić
(pieczęć i podpis lekarza
przeprowadzającego badanie profilaktyczne)
......................, dnia................ r.
Pouczenie:
Osoba zainteresowana i pracodawca otrzymujący zaświadczenie lekarskie – w przypadku zastrzeżeń co do treści tego zaświadczenia – może wystąpić, w ciągu 7 dni od daty otrzymania zaświadczenia, z wnioskiem o ponowne badanie lekarskie i wydanie zaświadczenia do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, a w przypadku gdy zaświadczenie zostało wydane w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy – do jednostki badawczo-rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy. Wniosek składa się za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie.
Źródło:Gazeta prawna
Komentarze