 |
|
|
|
Robert Łabuzek
+48501700846
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila. |
|
|
Na stronie przebywa obecnie....
|
|
|
|
| |
GODNIE ODPOCZNIESZ
Zapewniono pracownikom pewne okresy nieprzerwanego odpoczynku: co najmniej 11 godzin dziennie i 35 na tydzień. Wcześniej nie było takich gwarancji w ustawie. I tak, w każdej dobie - rozumianej jako kolejne 24 godziny, poczynając od godziny rozpoczęcia pracy - pracownik powinien mieć co najmniej 11 następujących po sobie godzin wolnych od pracy zawodowej. Oznacza to, że pracodawca ma do dyspozycji w każdej dobie 13 godzin, które może wypełnić normalną pracą, godzinami nadliczbowymi oraz pełnieniem dyżuru. Analogicznie: każdy pracownik ma prawo do przynajmniej 35 godzin bezustannego odpoczynku na tydzień, pojmowany jako siedem kolejnych dni, licząc od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego. Czasami odpoczynek tygodniowy można skrócić, maksymalnie jednak do 24 godzin.
co najmniej 11 godzin na dobę
minimum 35 godzin na tydzień, w tym niedziela.
Od 1 stycznia 2004 r. pracodawca musi tak organizować przebieg pracy w firmie, aby zapewnić zatrudnionym pewny minimalny, bezustanny odpoczynek: 11 godzin na dobę i 35 godzin na tydzień. I choć wydaje się to naturalną koniecznością, dotychczas brak było takich gwarancji ustawowych. Ów "odpoczynek" obejmuje okresy, które nie są czasem pracy, ale także te, w których pracownik pozostaje w gotowości do pracy w ramach dyżuru. Wyróżnia się odpoczynek dobowy i tygodniowy.Dobowy. W każdej dobie - rozumianej jako kolejne 24 godziny, poczynając od tej, w której rozpoczęto pracę - pracownikowi przysługuje nieprzerwany odpoczynek, wynoszący przynajmniej 11 następujących po sobie godzin. Wobec tego może on pracować w tym czasie maksymalnie 13 godzin (24 godziny minus 11 godzin). Na owe 13 godzin przełożony może zaplanować normalną pracę zgodną z rozkładem, w godzinach nadliczbowych czy jako dyżur.
Równoważny. Tylko w nielicznych, obiektywnie uzasadnionych sytuacjach pracownicy mogą nie skorzystać z odpoczynku dobowego. Dotyczy to zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy oraz konieczności pracy w nadgodzinach z powodu prowadzenia akcji ratowniczej dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii. Nie oznacza to jednak, że wówczas w ogóle traci się prawo do odpoczynku dobowego. Zamiast regularnego, 11-godzinnego trzeba wtedy udzielić odpoczynku równoważnego. I to najpóźniej do końca danego okresu rozliczeniowego. Przykładowo: gdy osoba odpoczywała tylko siedem godzin na dobę (a nie 11), to podczas innej doby w tym cyklu rozliczeniowym powinna wypoczywać co najmniej 15 godzin. W ten sposób nastąpi rekompensata wcześniej skróconego o trzy godziny dobowego odpoczynku.
Tygodniowy. Tygodniowy, nieprzerwany odpoczynek co do zasady powinien trwać minimum 35 kolejnych godzin, w tym co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Dopuszczono możliwość jego skrócenia, maksymalnie jednak do 24 godzin:
dla pracowników zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy,
w razie konieczności pracy w godzinach nadliczbowych z powodu prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia, środowiska albo usunięcia awarii,
gdy następuje zmiana pory wykonywania pracy w związku z przejściem pracownika na inną zmianę.
Zatrudniony powinien mieć zatem do dyspozycji przynajmniej 35 kolejnych godzin na tydzień, pojmowanych jako siedem kolejnych dni, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego. Oznacza to, że w tym czasie może pracować maksimum sześć dni.
Generalnie odpoczynek tygodniowy ma przypadać w niedzielę, obejmującą kolejne 24 godziny, poczynając od szóstej rano. Tylko w jednej sytuacji można go udzielić innego dnia - przy pracy dozwolonej w niedzielę, czyli:
w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
w ruchu ciągłym,
przy pracy zmianowej,
przy niezbędnych remontach,
w transporcie i komunikacji,
w zakładowych strażach pożarnych i zakładowych służbach ratowniczych,
przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób,
w rolnictwie i hodowli,
przy pracach koniecznych ze względu na ich użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności (np. w placówkach handlu, gastronomii, hotelach, zakładach opieki zdrowotnej),
wobec zatrudnionych w systemie, w ramach którego świadczą oni pracę jedynie w piątki, soboty, niedziele i święta.
15 minut przerwy. Pracodawca ma obowiązek udzielenia pracownikowi, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej sześć godzin, 15-minutowej przerwy wliczanej do czasu pracy. Chodzi tu o faktyczny czas pracy podczas jednej dniówki, a nie obowiązującą pracownika dobową normę czasu pracy. Przykładowo: jeśli dobowa norma zatrudnionego na pół etatu wynosi cztery godziny, a pracuje on sześć godzin, szef musi mu zapewnić tego dnia taką przerwę. Przerwę można wydłużyć w drodze układowej, regulaminowej czy wreszcie umownej. Dla pracowników młodocianych, których dobowy wymiar czasu pracy przekracza 4,5 godziny, wliczana do czasu pracy przerwa wynosi nieprzerwanie 30 minut.
Źródło:Rzeczpospolita
|
| |
|
OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP
|
|
|
|
|
|
POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2
|
|
|
|
|
| |
Komentarze