 |
|
|
|
Robert Łabuzek
+48501700846
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila. |
|
|
Na stronie przebywa obecnie....
|
|
|
|
| |
Od 1 stycznia 2004 r. obowiązują nowe przepisy Kodeksu pracy. Ostatnia nowelizacja zmieniła również przepisy dotyczące zakładowego nadzoru nad warunkami pracy. Zmiana ta jest wynikiem dostosowania naszego prawa do prawa obowiązującego w tym zakresie w Unii Europejskiej.
Pracodawcy powinni pamiętać, że mają obowiązek chronić życie i zdrowie zatrudnionych pracowników oraz ponosić odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w swoim zakładzie pracy. Aby sprostać w pełni temu zadaniu powinni utworzyć służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, która będzie pełniła dla nich funkcje doradcze i kontrolne w tym zakresie. Należy także pamiętać, że takie zadanie należy powierzyć fachowcom. Istotną sprawą jest także wypełnianie obowiązku dotyczącego konsultowania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powołanie organu doradczego i opiniodawczego pracodawcy - jakim jest komisja bezpieczeństwa i higieny pracy. Realizacja przez pracodawców obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy podlega ocenie wyspecjalizowanych organów nadzoru i kontroli nad warunkami pracy, tj. np. Państwowej Inspekcji Pracy, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Urzędu Dozoru Technicznego.
Odpowiedzialność pracodawcy za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie
W art. 207 § 1 została wyeksponowana odpowiedzialność pracodawcy za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Przepisy art. 207 § 2 zobowiązują pracodawcę do ochrony zdrowia i życia pracowników - jako wartości nadrzędnych. Został również tam (w pkt 2) zawarty obowiązek dla pracodawcy zapewnienia przestrzegania w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przez przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy należy rozumieć przepisy zawarte w samym dziale dziesiątym Kodeksu pracy, jak też przepisy szczegółowe zamieszczone w aktach prawnych wydanych na podstawie art. 23715 Kodeksu pracy, bądź też nadal obowiązujące przepisy bhp zawarte w aktach prawnych wydanych wcześniej na podstawie art. 208 Kodeksu, ustawy o bezpieczeństwie i higienie pracy z 1965 roku i przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy zamieszczone w innych aktach prawnych - z uwzględnieniem zmian wynikających ze znowelizowanego Kodeksu pracy.
Przez zasady bezpieczeństwa i higieny pracy należy rozumieć zasady pozaprawne, wynikające z techniki i doświadczenia życiowego, których przestrzeganie zapewnia faktyczne bezpieczeństwo i higienę pracy. Różnorodność procesów produkcyjnych i technologicznych sprawia, że nie jest możliwe uregulowanie całej problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi przepisami - stąd wynika również obowiązek przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Ponadto jest rzeczą oczywistą, że przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy są zmieniane w trybie powolniejszym od zmian dokonujących się w dziedzinie techniki. Zasady bhp należy każdorazowo konkretyzować do właściwych warunków, tworzyć takie warunki pracy, aby były one bezpieczne. Zasady bhp można tworzyć na podstawie konkretnych unormowań istniejących już w danej dziedzinie lub też w zakładzie pracy. Zasady bezpiecznej i higienicznej pracy mogą wynikać także z instrukcji producenta i z przyjętych powszechnie prawidłowych i bezpiecznych metod pracy ukształtowanych w wyniku praktyki.
Art. 207 § 2 nakazuje pracodawcy odpowiednie wykorzystanie osiągnięć nauki i techniki przy zapewnianiu pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Chodzi tu o obowiązek systematycznego śledzenia postępu naukowo - technicznego przez pracodawcę i stosowania osiągnięć nauki i techniki z uwzględnieniem istniejących w danej konkretnej sytuacji warunków technicznych, technologicznych i organizacyjnych, a także finansowych. Fakt czy dany pracodawca wykorzystał w odpowiedni sposób osiągnięcia nauki i techniki podlega indywidualnej ocenie właściwych organów nadzoru np. Państwowej Inspekcji Pracy i Inspekcji Sanitarnej.
Pracodawca jest także obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki:
pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (art. 304 § 1),
zajęć odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów nie będących jego pracownikami (art. 304 § 2).
W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają dostęp osoby nie biorące udziału w procesie pracy, pracodawca jest również obowiązany zastosować środki niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia tym osobom (art. 304 § 4).
Do odpowiedzialności za wykroczenia przeciwko prawom pracownika, zgodnie z art. 283 Kodeksu pracy, może być pociągnięta osoba, która będąc odpowiedzialną za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami (tj. pracodawca i osoba kierująca pracownikami), nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 283 § 1).
Do zaistnienia wykroczenia przewidzianego w omawianym przepisie wystarczy sam fakt nieprzestrzegania przepisów i zasad bhp bez względu na to, czy postępowanie to pociągnęło za sobą skutki w postaci narażenia zdrowia lub życia pracowników lub skutki w postaci strat materialnych.
W art. 283 § 2 Kodeksu pracy został określony specjalny katalog wykroczeń, w związku z niewypełnianiem obowiązków zawartych przede wszystkim w dziale dziesiątym Kodeksu, zagrożonych karą grzywny.
Inspektorzy pracy Państwowej Inspekcji Pracy mogą wystąpić z wnioskiem o nałożenie grzywny do sądu rejonowego oraz są oskarżycielami publicznymi przed tymi sądami w sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika określonych w Kodeksie pracy (art. 281, 282 i 283 Kp), a także w sprawach o inne wykroczenia związane z wykonywaniem pracy zarobkowej. Inspektor pracy może także nałożyć grzywnę w drodze mandatu karnego, jeżeli uzna, że kara ta będzie wystarczająca dla przymuszenia sprawcy czynu do przestrzegania prawa pracy.
Służba bezpieczeństwa i higieny pracy
W celu prawidłowego wypełniania obowiązków w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracodawcę ustawodawca nałożył na niego obowiązek tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, pełniącej funkcje doradcze i kontrolne w omawianej dziedzinie.
Podstawę prawną działalności służby bhp stanowi art. 23711 Kodeksu pracy oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (DzU nr 109, poz. 704).
Aktualne zmiany art. 23711 Kodeksu pracy, uchwalone 14 listopada 2003 r., miały na celu zlikwidowanie rozbieżności z postanowieniami art. 7 wyżej przywołanej dyrektywy ramowej. Rozbieżności te wynikały z uprzednio obowiązujących przepisów omawianego artykułu Kodeksu pracy dopuszczających możliwość powierzania wykonywania zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy praktycznie bez żadnych ograniczeń, tj. niezależnie od liczby pracowników zatrudnionych w zakładzie pracy.
Ważne! Obecne przepisy art. 23711 § 1 Kodeksu pracy zobowiązują pracodawcę zatrudniającego więcej niż 100 pracowników do tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy pełniącej funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Natomiast pracodawca zatrudniający do 100 pracowników jest obowiązany powierzać wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy.
Pracodawca posiadający ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby bhp może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli:
zatrudnia do 10 pracowników albo
zatrudnia do 20 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, tj. ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu z tytułu wypadków z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (DzU nr 199, poz. 1673 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (DzU nr 200, poz. 1692 ze zm.).
Przykład
Jakie szkolenie powinien ukończyć pracodawca, aby mógł sam wykonywać zadania służby bhp?
Aby pracodawca mógł wykonywać sam zadania służby bhp nie wystarczy, aby posiadał ukończone szkolenie w dziedzinie bhp dla pracodawców (osób kierujących pracownikami). Powinien także odbyć szkolenie bhp dla pracowników służby bhp przewidziane przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w dziedzinie bhp (DzU nr 62, poz. 285).
=================================================================
W przypadku braku kompetentnych pracowników pracodawca może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy.
Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań służby bhp, a także specjalista spoza zakładu pracy powinni spełniać wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zadań służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników tej służby.
Ważne! Wprowadzono nową, istotną regulację określającą, że pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań tej służby, nie mogą ponosić jakichkolwiek niekorzystnych dla nich następstw z powodu wykonywania zadań i uprawnień służby bhp.
Przepisy § 4 art. 23711 określają, że właściwy inspektor pracy może nakazać utworzenie służby bhp, albo zwiększenie liczby pracowników tej służby, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami zawodowymi. Oznacza to, że jeżeli inspektor pracy stwierdzi w konkretnym przypadku występowanie dużych zagrożeń zawodowych w zakładzie pracy, uzasadniających utworzenie służby bhp, to może on nakazać pracodawcy (zatrudniającemu do 100 pracowników) jej utworzenie w miejsce powierzania wykonywania zadań tej służby pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy lub specjaliście spoza zakładu pracy. Może on też w takiej sytuacji, u pracodawcy zatrudniającego służbę bhp, nakazać zwiększenie jej liczebności.
W rozporządzeniu Rady Ministrów z 2 września 1997 r. została określona organizacja służby bezpieczeństwa i higieny pracy, podporządkowanie tej służby, szczegółowy zakres działania i uprawnienia służby bhp oraz kwalifikacje wymagane od osób wykonujących zadania służby bhp.
Zgodnie z tym rozporządzeniem liczbę pracowników służby bhp ustala pracodawca, biorąc pod uwagę stan zatrudnienia oraz występujące w zakładzie warunki pracy i związane z nimi zagrożenia zawodowe, a także uciążliwości pracy.
Pracodawca zatrudniający od 100 do 600 pracowników tworzy wieloosobową lub jednoosobową komórkę, albo zatrudnia w tej komórce pracownika służby bhp w niepełnym wymiarze czasu pracy; u pracodawców, którzy zatrudniają ponad 100, lecz mniej niż 600 pracowników - w sytuacji gdy nie ma konieczności zatrudnienia pracownika służby bhp w pełnym wymiarze czasu pracy - mogą mieć miejsce przypadki umożliwiania pracownikowi służby bhp wykonywania także innych zadań w ramach odrębnej umowy. Należy wówczas zwracać uwagę, aby te inne zadania nie kolidowały z zadaniami służby bhp.
Natomiast pracodawca zatrudniający ponad 600 pracowników zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników.
W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 2 września 1997 r. - służbę bhp stanowią wyodrębnione komórki organizacyjne jednoosobowe lub wieloosobowe.
WAŻNE! Należy podkreślić, że zasady tworzenia służby bhp, określone w Kodeksie pracy i rozporządzeniu Rady Ministrów z 2 września 1997 r. stanowią minimalne wymagania - konieczne do spełnienia przez pracodawców. Tak więc jest możliwe tworzenie służby bhp praktycznie w każdym zakładzie pracy, jeżeli pracodawca uzna to za uzasadnione.
Podporządkowanie służby bhp
Wypada zwrócić uwagę, że zgodnie z § 1 ust. 5 rozporządzenia, służba bhp podlega bezpośrednio pracodawcy. U pracodawcy będącego jednostką organizacyjną służba bhp podlega bezpośrednio osobie zarządzającej tą jednostką lub osobie wchodzącej w skład organu zarządzającego, upoważnionej przez ten organ do sprawowania nadzoru w sprawach z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis ten stosuje się także do pracownika wykonującego zadania służby bhp zatrudnionemu przy innej pracy.
Zakres działania służby
Określone przepisami Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z 2 września 1997 r. zakres zadań i uprawnienia służby bhp pozostają także bez zmian.
W § 2 ust. 1 rozporządzenia zostały określone 22 zadania tej służby, tj. m.in.:
przeprowadzanie kontroli warunków pracy oraz przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
bieżące informowanie pracodawcy o stwierdzonych zagrożeniach zawodowych, wraz z wnioskami zmierzającymi do usuwania tych zagrożeń,
sporządzanie i przedstawianie pracodawcy, co najmniej raz w roku, okresowych analiz stanu bezpieczeństwa i higieny pracy zawierających propozycje przedsięwzięć technicznych i organizacyjnych mających na celu zapobieganie zagrożeniom życia i zdrowia pracowników oraz poprawę warunków pracy,
udział w opracowywaniu planów modernizacji i rozwoju zakładu pracy oraz przedstawianie propozycji dotyczących uwzględnienia w tych planach rozwiązań techniczno-organizacyjnych zapewniających poprawę stanu bezpieczeństwa i higieny pracy,
zgłaszanie wniosków dotyczących wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy w stosowanych oraz nowo wprowadzanych procesach produkcyjnych,
opiniowanie szczegółowych instrukcji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na poszczególnych stanowiskach pracy,
udział w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz w opracowywaniu wniosków wynikających z badania przyczyn i okoliczności tych wypadków oraz zachorowań na choroby zawodowe, a także kontrola realizacji tych wniosków,
prowadzenie rejestrów, kompletowanie i przechowywanie dokumentów dotyczących wypadków przy pracy, stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby, a także przechowywanie wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy,
doradztwo w zakresie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
udział w dokonywaniu oceny ryzyka zawodowego, które wiąże się z wykonywaną pracą,
doradztwo w zakresie organizacji i metod pracy na stanowiskach pracy, na których występują czynniki niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe, oraz doboru najwłaściwszych środków ochrony zbiorowej i indywidualnej,
współdziałanie z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, a w szczególności przy organizowaniu okresowych badań lekarskich pracowników,
uczestniczenie w pracach, powołanej przez pracodawcę, komisji bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w innych zakładowych komisjach zajmujących się problematyką bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym zapobieganiem chorobom zawodowym i wypadkom przy pracy.
Służba bhp nie może być obciążana innymi zadaniami niż wymienione w rozporządzeniu z wyjątkiem pracownika zatrudnionego przy innej pracy i równocześnie wykonującego zadania służby bhp.
Bez zmian pozostały również uprawnienia, jakie posiada służba bhp.
Do najważniejszych w myśl § 3 rozporządzenia należy zaliczyć:
przeprowadzanie kontroli stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przestrzegania przepisów oraz zasad w tym zakresie w zakładzie pracy i w każdym innym miejscu wykonywania pracy,
występowanie do osób kierujących pracownikami z zaleceniami usunięcia stwierdzonych zagrożeń wypadkowych i szkodliwości zawodowych oraz uchybień w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
występowanie do pracodawcy z wnioskami o nagradzanie pracowników wyróżniających się w działalności na rzecz poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy,
występowanie do pracodawcy o zastosowanie kar porządkowych w stosunku do pracowników odpowiedzialnych za zaniedbanie obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
niezwłoczne wstrzymanie pracy maszyny lub innego urządzenia technicznego w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pracownika albo innych osób,
niezwłocznego odsunięcia od pracy pracownika zatrudnionego przy pracy wzbronionej,
niezwłoczne odsunięcie od pracy pracownika, który swoim zachowaniem lub sposobem wykonywania pracy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia własnego albo innych osób,
wnioskowanie do pracodawcy o niezwłoczne wstrzymanie pracy w zakładzie pracy, w jego części lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do wykonywania pracy, w przypadku stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pracowników albo innych osób.
Źródło INFOR
|
Ocena
| |
|
OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP
|
|
|
|
|
|
POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2
|
|
|
|
|
| |
Komentarze